Niedawno recenzowałem film Martina Bresta pt. "Joe Black". Tam brakowało mi pojedynku wielkich gwiazd kina. Na całe szczęście kilka dni później obejrzałem obraz pani Meyers. "Lepiej późno niż później" ma w swoich szeregach Diane Keaton i Jacka Nicholsona. Oboje pokazali, że mimo upływu lat, nadal potrafią zaskoczyć widza swoimi kreacjami. Jack może już nie ten od Kubricka, ale nadal w wysokiej formie. Diane chyba też czuje się młodo, skoro pokazuje w tym filmie swoje piersi i nie tylko. Jack natomiast biega z gołym tyłkiem. Myślicie, że to zabawne? Tak, jest kilka śmiesznych momentów w filmie, ale ogólnie to jakiś mętny ten obraz. Poczynając od historii, aż do jej realizacji. Wątek miłosny, który został ukazany, nie robi wrażenia na widzu, bo czy w ogóle mógłby? Chyba nie, gdyż za bardzo jest on przepełniony cukierkowością, schematycznością i Hollywoodzkim szmirem. Reżyser chciał pokazać obraz o nieco starszych ludziach, którzy nadal mogą się zakochać. Gdyby tego było mało na ich tle rozgrywa się akcja młodszego pokolenia. Jak dla mnie zupełnie nie potrzebna plątanina wydarzeń, ponieważ i tak z góry wiadomo jak to się skończy. Przez to również dochodzi do wielu niepotrzebnych scen, do wprowadzania widza w błąd. Sam już nie wiem co było głównym celem pani reżyser. Na szczęście w kolejnym obrazie wyszło jej to dużo lepiej. Film można spokojnie obejrzeć, ale nie spodziewajcie się fajerwerków od strony twórców, ale od pary aktorskiej, która rządzi na ekranie od początku do końca ?5/10