Powiem szczerze nie tak to sobie wyobrażałem. Kiepsko to wyszło, bardzo kiepsko. Tutaj wychodzi wyższość komiksu nad filmem.
Zrobione to było byle jak. Trzeba było jakoś ożywić tego Supermana ale wyszło fatalnie. Można było przez chwilę pokazać świat jego oczami. Powoli wstaje, na początku widzi nie ostro, dławi się tym płynem, jest słaby, klęka płacze. Jest rozbity, nie wie kim jest. Jest zarośnięty, ma długie włosy, przecież po śmierci włosy nadal rosną. W komiksie Superman leżał przez bardzo długi czas w matrycy regeneracyjnej absorbującej śiatło słoneczne, znajdującej się w jego samotni na Antarktydzie. Przetransportował go tam Eradicator. Clark bardzo długo dochodził do siebie, miał długie włosy, nie był w pełni sił, na początku nie mógł latać. Odbudowywał się powoli.
Inna rzecz. Jakim cudem ciało największego bohatera na świecie zostało pochowane w Smalvile???? W komiksie był wielki pogrzeb w Metropolis, na który przybyli wszyscy najwięksi superbohaterowie świata DC. Clark oficjalnie zaginął gdzieś pod gruzami zniszczonego przez Doomsdaya Metropolis. To dawało fajną furtkę do powrotu Kenta. Gdy Superman powrócił, to Clark też się odnalazł gdzieś pod jakimiś gruzami.
Chociaż muszę przyznać, rozbawiła mnie scena gdzie Flash z Cyborgiem rozkopują grób na cmentarzu.