Ta produkcja jest kolejnym przykładem na to, jak PG 13 potrafi zniszczyć świetny materiał na film. Jedynym ogniwem łączącym jedno i drugie są imiona
bohaterów. Alan Moore stworzył intrygujący scenariusz z brutalną akcją (prym wiodą tu głównie Nemo i Hyde) i śmiałymi scenami erotycznymi (Quatermain i Mina, lub Griffin [oryginalny niewidzialny człowiek] gwałcący
młodą dziewczynę). Film zaś to bajeczka o niby-złych postaciach, które w końcu nawracają się (Hyde, Skinner). W komiksie Hyde niby przekształcił się z brutalnego psychopaty w bardziej potulną postać, a w końcu oddał życie za wyższą sprawę (ratunek ludzkości przed kosmitami) ale jak sam powiedział przed śmiercią "wiem, że mój czyn może uchodzić za bohaterski, ale chodzi mi generalnie o zabicie kogoś", więc postacie nie tracą swej maniakalności.
Aha, w filmie Mina jest wampirzycą z tradycyjnymi mocami przypisanymi dla tego gatunku, a na szyi ma dwa maleńkie ślady po kłach krwiopijcy. W komiksie próżno szukać nadprzyrodzonych mocy, a co do blizn, to ma całą szyję pokrytą paskudnymi bliznami ("Nie przypominają dyskretnych ukąszeń z legendy"). Moja ocena to 4/10.