Właśnie wróciłem z kina. Film, choć zaczynał się dosyć fajnie, lecz tak jak zwykle w Polskim
Kinie okazał się nudny. Pokazane były najmniej ciekawe sytuacje z życia Jaśka Meli i zabrakło
zwrotu akcji w drugą stronę. Chodzi mi o to, że przez cały film pokazywane były kłótnie, tragedie
i wgl. (sprawdza się to jedynie w dramatach psychologicznych), a każdy czekał, by wreszcie
bohaterowi zaczęło się układać. Niby zostało ukazane... hmm... powiedzmy przez kilka minut
jedynie światło w nadziei, czyli pogodzenie się z ojcem i planowanie wyprawy w góry. Czułem
zaś lekki niedosyt, tak jakby czegoś brakowało - dokończenia filmu, to jak bohater filmu zaczyna
wychodzić na prostą i z biegiem czasu cieszyć się życiem. Tutaj zaś najpierw brak chęci do
życia, za chwilę (po spotkaniu z ojcem na cmentarzu oraz na rodzinnym wyjeździe) całkowicie
optymistycznie. Ze skrajności w skrajność.
Nie podobało mi się również przedstawieni głównego bohatera. Jego stosunek do ojca,
niewdzięczność, a jednocześnie głupota, sprawiły że poczułem niechęć do głównego
bohatera. Raczej nie powinno tak być. Jedynie zbuntowanym nastolatkom (rozwydrzonym)
mogłoby spodobać się jego zachowanie.
Zapomniałem wspomnieć, że w filmie zabrakło tytułowego bieguna. Zapewne producenci
większą część sumy przekazali Maciejowi Musiałowi - przecież to idol nastolatek, więc za małe
pieniądze pewnie tam nie wystąpił. Na wycieczkę w góry jednak nie wystarczyło. "Po co
marnować pieniądze" - zapewne pomyślał producent.

Historia Jaśka Meli (nie chodzi mi o film) jest naprawdę ciekawa i można byłoby stworzyć coś
naprawdę wielkiego. Niestety... stworzono według mnie kicz. Jak zwykle polscy reżyserzy nie
popisali się umiejętnościami. Jedynie co można zrobić to czekać, aż wrócą dobre czasy
polskiej kinematografii...