Przyjaźń jest jednym z najistotniejszych czynników kształtujących wciąż chaotyczną osobowość młodego człowieka. Przyjaciele, na których można polegać, mają o wiele większą moc sprawczą niż nawet najlepsi i najbardziej wyrozumiali rodzice. Stojący na krawędzi dorosłości Michael ma na szczęście Jaya i Adolfa, bez których nie byłby tym, kim się stał. Nie tylko dlatego, że przyjaciele nie robią mu wykładów, że trzeba wkładać zasłonkę od prysznica do wanny, żeby woda nie wyciekła na podłogę, lecz z tego prostego względu, że Michael czuje się z nimi tak, jakby był zdolny do wszystkiego. Niezależnie od tego, czy służą jako ministranci na mszy, czy wkurzają dla żartu ochroniarzy pod lokalnym marketem. Każda młodość musi jednak w końcu wygasnąć i ustąpić miejsca mniej lub bardziej uwierającej dorosłości. Przed Michaelem stoi wybór: rozpocząć studia na kierunku, którym nie jest wcale zainteresowany, albo pracować wraz z ojcem na budowie. Żadna z tych opcji nie satysfakcjonuje chłopaka, ale, cóż, dorosłość nie poczeka.

Młodość rządzi się swoimi prawami. Wypady ze znajomymi, poszukiwanie autorytetów, pierwsze zauroczenia. Przychodzi jednak taki czas, kiedy trzeba podjąć decyzję: co dalej? Michael z jednej strony czuje naciski ze strony ojca, a z drugiej marzy o karierze profesjonalnego skatera. Jedno jest pewne - mając przy sobie wspierających przyjaciół, dużo łatwiej stawia się pierwsze kroki ku dorosłości.