Jakbym nie wiedział ze to dokument to myślałbym że ktoś nieźle fantazjuje. Mieć takich staruszków to masakra. A tak poważnie to coś o tym wiem, moi staruszkowie (oboje na szczęście) są rydzykowcami. Mają swój świat i jest im dobrze, nie wojują ze sobą tylko ze mną :) Ja na szczęście na jestem tak totalną przeciwwagą jak pan Rodan, bo to jest druga strona tego samego szaleństwa … Teraz gdy już z nimi nie mieszkam urwałem kontakt bo taka agitacja jest męcząca, odbija się mojej rodzinie. Można być sobie katolikiem ale rydzykowiec to już odrębny, straszny i fanatyczny gatunek. Mama z filmu nie wygląda na fanatyczkę, myślę że „Rodzina radia M” zastępuje jej rodzinę której nie ma.
Straszne jest to jak ludzie potrafią włączyć na „idee”, bronić swoich racji (jak krzyża) i nie widzieć w człowieku człowieka. Film jest na czasie bowiem opisuje dwa duże obozy w Polsce; to nie żadna mrzonka – jest ich sporo. Jest jeszcze trzeci obóz – umiarkowany tylko za bardzo go nie widać. Polecam obejrzeć i się zastanowić.

Film jako film mógłby być lepszy, ale jak na debiut (a raczej psychoterapię) jest bardzo dobrze. Proces twórczy na pewno pomógł autorowi uporać się z wieloma problemami i to jest ważne :)