Julio Médem z doskonałymi, przejmującymi zdjęciami Kiko de la Rica w oprawie muzycznej duetu Alberto Iglesiasa / Eduardo Cruza porywają nas w trudną tematykę śmiertelnej choroby.
Poetycki fresk pasteli afirmuje egzystencję jednostki w najtrudniejszym z momentów przy depresyjno-humanitarnej postawie. Młoda atrakcyjna kobieta o imieniu Magda zostaje w jednej chwili bezrobotną nauczycielką , porzucona przez męża i dowiaduje się od najsympatyczniejszego ginekologa pod słońcem , ze ma nowotwór piersi...Można wiele znieść w odstępie czasu, ale nieszczęścia w tym przypadku to już nie duet tylko trio.
Magda przyjmuje to i postanawia poddać się chemioterapii, walczyć o siebie i żyć dla swojego małego syna.
Scenografia jest pastelowa, światło, słońce, fale morskie to przepełnia naszą bohaterkę, euforia, energia i chęć pomocy innym, to krok do poznania w trudnej sytuacji Arturo, który stracił bliskich w wypadku.
Los postawił ich sobie na drodze, ta droga jest wyboista i trudna, pełna wyborów, los zaskakuje i sytuacji oczekiwania agonalnego zamienia się w błogosławiony stan.
Magda w świadomości ograniczonego czasu, rodzące się uczucie, intensywnie pracuje nad pozostawieniem bliskich w zażyłych relacjach i z misją współzależności i obopólnego czerpania.
Arturo , staje się niemal ojcem dla jej syna, pomoc ginekologa Juliana, który angażuje się w pomoc i przejście przez cały ten proces, były mąż, który również proponuje pomoc. Powstające w okresie dziewięciu miesięcy tele-pamiętniki dla Nataszy, o miłości matki do córki, o wskazówkach i radach...
Senne obrazy pomagają w relacjach i obrazują przejście przez trudne momenty rozmów, oczekiwań, symbolika serca stanowiąca początek i koniec życia.
Rola Penelope Cruze jest majstersztykiem, wachlarz emocji, którym nas karmi od łez do uśmiechu, przebrnięcie prze plan dalszego życia jej bliskich, realizacja marzeń po drodze z wdrażaniem bliskich. Pokazanie tak pięknie tego trudnego okresu od wypadania włosów, łysej czaszki (prześlicznie wygląda), wczucia się w sytuację kobiet, które przeszły przez mastektomię, podniesienie się i walka, nawet jeśli wiemy, że może jej nie wygramy.
Film jest w niezwykły sposób skonstruowany, trudne tematy można pokazać w godny , humanitarny i bardzo ludzki sposób.