Omawiany film jako, że miał swoje momenty, ale zawierał również sceny nieco żenujące,
podobał mi się pół na pół. Z jednej strony twórcy ukazują dramat głównej bohaterki stosunkowo
realistycznie i to właśnie wtedy film przeraża najbardziej. Z drugiej strony, mimo, że twórcy nie
porywają się na eksponowanie wydumanych scen przemocy, to jednak chwilami film zahacza o
horrorową groteskę ala „Hostel”, co nieco odrealnia zaprezentowane wydarzenia (ale być może
niektórym się to spodoba). Co do gry aktorskiej to mam jedno zastrzeżenie do odtwórczyni gł
bohaterki. Otóż miałem wrażenie, że zbyt szybko pogodziła się ze swoim położeniem - na
początku, kiedy zdaje sobie sprawę, gdzie się znalazła, nie widać, jak bardzo to przeżywa. Może to
wina aktorki, a w sumie może scenariusza. Tytułowi tata i mama zostali odegrani bez zarzutu, ale
zdecydowanie lepiej wypada tata. Trochę zawiodła mnie końcówka – miałem wrażenie, że
twórcy nieco poszli na łatwiznę.
Co do samej wymowy filmu, to jak dla mnie jest to krytyka konserwatywnego i patriarchalnego
modelu rodziny, gdzie dzieci mają słuchać rodziców, nie mogą mieć żadnych sekretów przed
rodzicami, posłusznie wypełniać swoje role w domu, a przede wszystkim nie złościć głowy
rodziny, bo inaczej będzie źle. Oczywiście głowa rodziny ma nieograniczoną, absolutną władze;
tatuś jest bogiem i wielki bratem Tutaj taki właśnie model rodziny przedstawiono w krzywym
zwierciadle. Należy też zwrócić uwagę na to, że gł bohaterka, która mówi, że nie mieszka z
rodzicami, bo sprzeciwiła się ojcu, prezentuje sprzeciw młodego pokolenia wobec takiego
modelu rodziny. Czyli chęć niezależności młodego pokolenia vs konserwatywne podejście do
rozumienia rodziny prowadzi d konfliktu, który w filmie kończy się krwawo – 5.5/10