Olśniewająca podróż do trzech zakątków świata, w którym największe namiętności współczesnego człowieka - miłość i pieniądze - nie znają granic. Gwiazdy międzynarodowego kina ? Gael Garcia Bernal (?Babel?, ?Dzienniki motocyklowe?, ?Złe wychowanie?) i nominowana do Oscara Michelle Williams (?Tajemnica Brokeback Mountain?, ?Wyspa tajemnic?) jako zakochana para, którą rozdzieliły kariera i miliony kilometrów, a połączyło na nowo uczucie, potrafiące zmienić losy wszystkich dookoła.
ROZMOWA Z LUKASEM MOODYSSONEM
Ponad dekadę po tym, jak jego debiutancki film ?Fucking Amal? zebrał entuzjastyczne recenzje krytyków i został uznany przez Ingmara Bergmana za ?pierwsze arcydzieło nowego mistrza?, Lukas Moodysson zasłużył swoimi kolejnymi obrazami na miano jednego z najciekawszych i najbardziej nieprzewidywalnych reżyserów świata. Po popularnych ?Tylko razem? i ?Lilja-4-Ever? twórca poświęcił się mniejszym, eksperymentalnym produkcjom: ?Dziura w sercu? i ?Kontener?. Jego najnowszy, pokazywany na Festiwalu w Berlinie film ?Mamut?, z wielkimi rolami Michelle Williams i Gaela Garcii Bernala, to intymny portret młodego małżeństwa nowojorczyków Ellen i Leo, ich 4-letniej córki Jackie oraz filipińskiej opiekunki Glorii, ale także pełna rozmachu wizja współczesnego świata i perspektyw, jakie przed nim stoją. Szwedzki pisarz i dziennikarz Jennie Dielemans przeprowadził wywiad z Moodyssonem, który rzadko zdradza, jakimi motywami kieruje się, kręcąc swoje filmy.Co sprawiło, że zainteresował się pan tą historią? Zaintrygowały mnie opiekunki ? długo zastanawiałem się nad ludźmi pracującymi w cudzych domach. Jednak przede wszystkim moja wizja świata zachęca do łączenia różnych rzeczy ? fascynują mnie kable i druty oraz to, jak w niezwykle skomplikowany sposób jesteśmy wszyscy ze sobą powiązani. Na definiowaniu sedna filmu skupiam się przede wszystkim w trakcie montażu. W przypadku ?Mamuta? myślałem wtedy intensywnie o potrzebach człowieka, o tym, jak potrzebując się nawzajem potrafimy przekroczyć jakąś granicę, nawet coś zniszczyć między nami, a przecież każdy może zrozumieć emocje, które temu towarzyszą. Społeczeństwa potrzebują lekarzy, a bohaterka ?Mamuta? Ellen potrzebuje wsparcia, żeby wykonywać swój zawód. Jej mąż, córka i opiekunka także mają swoje potrzeby. Z tego powodu uznaliśmy Ellen za centralną postać. W montażowni widziałem notatkę z cytatem poświęconym dzieciom. Owszem. Przez chwilę chciałem nawet umieścić go w filmie, ale wydawał mi się zbyt oczywisty i religijny. Gdy szukaliśmy w Bangkoku miejsc, w których moglibyśmy przeprowadzić casting, wstąpiłem do kościoła katolickiego, który znajdował się tuż przy hotelu. Znalazłem tam książkę z obrazkami i zdaniami mieszkańców domu dziecka w Pattayi. Najprawdopodobniej były to dzieci prostytutek. Jeden z cytatów brzmiał: ?Każde dziecko jest dowodem na to, że Bóg nie stracił wiary w ludzkość?. W pełni się pod tym podpisuję. Nie chcę, żeby zabrzmiało to jak banał, ale dzieci są jedynym powodem, dla którego jeszcze żyjemy. Świat nie może być tak zły, jeśli nadal rodzą się w nim dzieci? Postaci w ?Mamucie? są bardziej symbolami niż zwykłymi ludźmi? Może mieć pan rację. Dlaczego główni bohaterowie mieszkają w Nowym Jorku, a nie np. w Sztokholmie, Malmo albo Kopenhadze? Chodziło mi o to, żeby coś sobą przedstawiali. Niekoniecznie chodziło o USA, raczej o świat zachodu. Przez chwilę zastanawialiśmy się nad Londynem, ale umieszczenie akcji w Ameryce wydało mi się ważniejsze, tym bardziej, że jak kiedyś czytałem, filipińskie nianie najczęściej trafiają na Bliski Wschód lub do USA. W trakcie castingów przekonaliśmy się, jak wiele osób utożsamiało się z historią Glorii. Prawie każdy z kandydatów miał siostrę, matkę albo brata, którzy pracowali za granicą. Wjeżdżając lub wyjeżdżając z Filipin widzimy długie kolejki ludzi, którzy tak jak Gloria czekają ze wszystkimi swoimi dokumentami potrzebnymi do wyjazdu i są dokładnie przeszukiwani. Jako widz nie mogłem nie odczytać ?Mamuta? jako krytyki warunków ekonomicznych, które zmuszają część mieszkańców tzw. Trzeciego Świata do porzucenia rodzin, żeby móc je utrzymać. Tymczasem majętną nowojorską parę stać na to, aby zastanowić się nad swoimi wyborami życiowymi. Inni nie mają takiego luksusu. We wcześniejszym filmie ?Lilja 4-ever? Moodysson ukazał problem handlu ludźmi i zdołał zwrócić na niego uwagę europejskiej opinii publicznej. Tym razem zapytany, czy próbuje zmienić świat, albo rzucić światło na jakąś palącą kwestię, Moodysson twierdzi, że ?Mamut? miał być swoistą wiadomością w butelce. Czasami mamy nadzieję, że butelka zostanie wyrzucona na jakiejś plaży i ktoś przeczyta ukrytą w niej wiadomość. Gdy byliśmy w Patpong w Bangkoku pośród klubów go-go i stoisk na targu pełnym turystów, pomyślałem, że świetnie byłoby, gdyby ?Mamut? pojawił się tam choćby na pirackiej kopii. Nie mam sprecyzowanego planu, nie zależy mi na stworzeniu zdalnie sterowanego robota, który wysłałbym potem w świat. To, co skłania nas do działania, jest ściśle powiązane z innymi czynnikami. Musiałbym dokładnie przeanalizować, w którym miejscu kończy się wpływ jednego, a zaczyna wpływ drugiego. Może pan podać przykład takiego powiązania? Film ?Tylko razem? nakręciłem także dlatego, że chciałem stworzyć film o ludziach z brodami, bo brodacze bardzo mnie bawią. Zależało mi na tym tak samo jak na ukazaniu tego, jak według mnie ludzie żyli w grupach, gdy byłem dzieckiem i jak to robią teraz. Interesują mnie też trudne tematy. Część moich projektów nie doszła do skutku, bo nie stanowiły dla mnie wystarczającego wyzwania. Potrzebuję przeczucia typu ?to się nie uda?, ?nie poradzę sobie?. ?Fucking Amal? wydawał się bardzo chybionym projektem. Dojrzały facet nie powinien kręcić filmu o nastolatce. Podobnie ?Tylko razem? budził mój opór jako film kostiumowy, przy którym nie mogliśmy wyjść na ulicę, bo samochody nie pasowałyby do momentu historycznego w filmie. ?Lilja 4-Ever? nakręciłem w obcym dla mnie języku i o temacie, o którym niewiele wiedziałem, jako człowiek, który nie wychowywał się w biedzie, ani w Europie Wschodniej. Zawsze jestem przeciwny wszelkim przejawom przemocy i wyzysku seksualnego, więc ?Dziura w sercu? wydawała się kretynizmem. A ?Kontener? był przecież zbyt drobnym, niszowym projektem? A jakie uczucia wywoływał w panu ?Mamut?? Wiele rzeczy mi w nim przeszkadzało. Nie chciałem podróżować po świecie, kręcić w gorących krajach, powracać do tematów poruszonych w ?Lilja 4-Ever?, w ogóle zajmować się czymś tak gigantycznym. Ten kij miał jednak dwa końce, czułem się tak, jakbym jednocześnie chciał się ukarać i zrealizować jakieś głębokie pragnienie. Film powstawał na trzech kontynentach przez ponad trzy lata. ?Mamut? jest jedną z największych szwedzkich produkcji wszech czasów i wymagał złożonych przygotowań oraz międzynarodowego castingu. Moodysson często podkreślał, że czuł się jakby uczestniczył w świetnej wycieczce szkolnej, ale w rozmowie o pracy nad ?Mamutem? pojawiają się określenia ?mozolny?, ?wyprowadzający z równowagi?, a nawet ?smutny?. Mieliśmy szczęście, że znaleźliśmy Sophie Nyweide do roli Jackie, ale w trakcie mozolnego castingu w Ameryce trafialiśmy na same perfekcyjnie wytresowane 9-latki, które niczym modelki przychodziły z porfoliami zdjęć. Gdy zobaczyłem dziewczynkę w identycznym swetrze do tego na zdjęciu, zapytałem, czy zrobiono je przed chwilą. ?Nie, agentka kazała mi przyjść w tym samym?, odpowiedziała dziewczynka. To było bardzo smutne. Z kolei dzieci na Filipinach były niezwykle grzeczne i dobrze wychowane, ale na pewno mniej przymilne. Niektóre bały się wypowiedzieć jednego słowa, czym wyprowadzały nas z równowagi, ale przynajmniej były sobą. Dlaczego podjął się pan realizacji filmu na tak wielką skalę? Najprawdopodobniej kusiło mnie podjęcie się czegoś nowego. Nie pasjonuje się tym, jaką frekwencję będzie miał mój film i nie zależy mi na tym, żeby był przystępny dla każdego. Chciałbym jednak, żeby był jak najbardziej atrakcyjny. Jeśli decydowałem się na nakręcenie części filmu na Filipinach, nie miało sensu robienie czegoś małego i niszowego, bo szanse, że ktoś zobaczy taki film na Filipinach zmalałyby niemal do zera. Wydaje mi się także, że kierowała mną chęć sprostania technicznym wyzwaniom. Kręcimy na 35-tce, używamy większych i lepszych kamer. ?Mamut? to najbardziej efektowny film, jaki nakręciłem. Przez chwilę rozważałem nawet realizację na 70 mm, ale byłoby to zbyt kosztowne i złożone, i skazywałoby film na projekcje jedynie w formacie IMAXowym. Rozwiązania techniczne i estetyczne zawsze mają swoje konsekwencje. Zbyt wyszukany styl wizualny odbija się na aktorach, ograniczając ich swobodę. W ?Mamucie? kamera pozostaje w pewnej odległości od aktora, pokazuje go z niejako ?ludzkiej? perspektywy. Fascynuje mnie taki punkt widzenia ? widzimy, ze ktoś wychodzi na balkon, a potem mentalnie zbliżamy się do niego. Podobnie jest z oglądaniem ludzi z odległości w supermarkecie. Dystans nie oznacza wtedy obojętności, pozostaje miejsce na emocje, ciepło i współczucie. Ze wszystkich elementów pracy nad filmem, począwszy od pisania scenariusza, przez przygotowania do zdjęć, aż do montażu i postprodukcji, Lukas Moodysson najmniej komfortowo czuje się reżyserując aktorów. Bardzo lubi ich towarzystwo, ale spędza z nimi stosunkowo niewiele czasu. Jest tyle rzeczy do zrobienia i decyzji do podjęcia, trzeba ciągle przesuwać kamerę z ulicy na ulicę, co mnie niezwykle nuży. Z drugiej strony bardzo lubię okres przygotowań, kiedy omawiamy np. jakie ubrania powinni nosić bohaterowie. Jest w tym coś z dziecięcej zabawy ? bawienia się lalkami albo klockami Lego. Nikogo pewnie nie dziwi, że to właśnie pisanie scenariusza sprawia Moodyssonowi najwięcej satysfakcji. Od dzieciństwa jest płodnym twórcą. Na początku bawiło go spisywanie swoich pomysłów. Gdy potem przeradzały się w historie, stał się uznanym poetą i pisarzem. Powstało 23 wersji scenariusza ?Mamuta?. Według producenta Larsa Jönssona Moodysson poświęca wiele czasu na wprowadzanie nieznacznych zmian w tekście. Jako dziecko chciałem być chirurgiem. Gdy przesuwam coś w scenariuszu, czuję się właśnie jak chirurg. Gdy wyjmuję jakąś kwestię z jednej sceny, muszę ją umieścić w innym miejscu. Operując na sercu, trzeba zamknąć inną część ciała, a to wymaga udziału maszyny, czyli zaplanowania całej operacji z wyprzedzeniem. Jak zwykle interesuje mnie odnajdywanie prawidłowości, a najlepsze są te chwile, gdy wszystko okazuje się idealnie zgrane ? dialog nabiera sensu, aktor spontanicznie zagra genialnie jakąś scenę, a ja nie muszę nic robić ? wystarczy, że się temu przyglądam. Tak było w trakcie kręcenia sceny pomiędzy Michelle Williams (Ellen), Marife Necesit (Gloria) i Sophie Nyweide (Jackie) w Trollhättan. W pewnym momencie Ellen mówi, że Gloria trochę przesadziła z nauką filipińskiego, a na końcu chwyta ją za rękę. To okropne, ale jednocześnie poruszające. Ellen zachowuje się nieprzyjemnie, ale w pełni ją rozumiemy. W ?Mamucie? starałem się zrozumieć każdą z postaci, ich motywacje i to, co się z nimi dzieje. Czuję sympatię do każdej z postaci.
BIOGRAFIA REŻYSERA
Urodzony w 1969 roku Lukas Moodysson opublikował pierwszy tomik poezji w wieku 17 lat. Studiował na sztokholmskim Dramatiska Institutet, gdzie nakręcił pierwsze filmy krótkometrażowe, w tym etiudę dyplomową ?Showdown in the Underworld? 1995. Filmem krótkometrażowym ?Talk? (1997) rozpoczął współpracę ze szwedzką firmą Memfis. Jego debiut fabularny ?Fucking Amal? (1998) trafił do dystrybucji w ponad 30 krajach, był ogromnym sukcesem artystycznym i komercyjnym, a także otrzymał nagrodę Guldbagge i nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej w kategorii Najlepszy Film (osiągnięcie powtórzone przez kolejne trzy obrazy Moodyssona). Na festiwalu w Berlinie film wygrał Teddy Award. ?Tylko razem? (2000) odniósł sukces w wielu krajach, ugruntowując międzynarodową sławę Moodyssona. ?Lilja 4-ever? (2002) zdobyło 5 nagród Guldbagge i powtórzyło sukces międzynarodowy ?Fucking Amal?. Premiera ?Dziury w sercu? (2004) miała miejsce na Festiwalu w Toronto, film otrzymał także nominację do Nordic Council Film Prize. ?Kontener? (2006) miał swoją premierę na Festiwalu w Berlinie, a poświęcona filmowi instalacja ?Inside the ContainerCrypt? stanęła w Färgfabriken w Sztokholmie oraz w Instytucie Sztuki Nowoczesnej w Londynie. Razem z Peterem Birro Moodysson napisał scenariusz do cenionego serialu szwedzkiej telewizji ?The NewCountry? (2000). Wraz z reżyserem Stefanem Jarlem nakręcił dokument ?Terrorists: The Kids They Sentenced? (2003) o konsekwencjach zamieszek w Göteborgu. Z przyczyn prawnych film nie mógł być wyświetlany w kinach poza Szwecją. ?Mamut? jest jego szóstym filmem fabularnym.
ROZMOWA Z GAELEM GARCIĄ BERNALEM
Urodzony w 1978 roku. Gdy dowiedział sie, że Lukas Moodysson próbował się z nim skontaktować, podejrzewał, że chodziło o film ?Tylko razem?, w którego teatralnej inscenizacji grał wówczas w Islandii wcielając się, jak mówi, ?w męża lesbijki, który wydaje się skończonym homofobem, a w końcu ląduje z innym gościem w łóżku?. Tydzień później spotkał się z reżyserem w Rejkiawiku. Niedługo po tym Bernal czytał scenariusz ?Mamuta?. Postaci Lukasa są z krwi i kości. On doskonale rozumie ich zachowanie i przemianę, jaką przechodzą. Kwestie, jakie wypowiadają, są zawsze bardzo celne. Gdy przeczytałem scenariusz, zauważyłem jak bardzo jest skomplikowany, także pod względem politycznym i społecznym. Nie da się go wytłumaczyć w kilku słowach. Moim zdaniem mówi wiele o byciu rodzicem i stanie współczesnego świata. W Meksyku, z którego pochodzę, mnóstwo ludzi postanawia emigrować, żeby wyżywić swoją rodzinę. Zdaję sobie sprawę, jak takie rozdzielenie potrafi zniszczyć jedną z podstaw społeczeństwa, jaką jest rodzina. Od uhonorowanego na Festiwalu w Wenecji debiutu w nominowanym do Oscara filmie ?Amores Perros?, Bernal nie przestaje grać głównych ról w filmach, m.in. nominowanej do Oscara ?Zbrodni ojca Amaro?, ?Złym wychowaniu? Pedro Almodovara, ?Dziennikach motocyklowych?, w których zagrał młodego Che Guevarę, ?Jak we śnie? Michela Gondry, oraz powtórnie u autora ?Amores Perros? - Gonzáleza Inárritu w uhonorowanym Oscarem filmie ?Babel?. Poza aktorstwem Bernal zajmuje się także firmą producencką Canana, oraz reżyserią ? zadebiutował obrazem ?Déficit?. Zaśpiewał na wspólnej płycie z amerykańską piosenkarką i autorką tekstów Devendrą Banhart. Śpiew był zwykłym przypadkiem. Devendra mnie spiła i postawiła przed mikrofonem. Czułem, że mogę wszystko zrobić. Mimo pierwszych prób w reżyserii, Bernal najpewniej czuje się w aktorstwie, zwłaszcza teatralnym. Urodzony w rodzinie aktorskiej, twierdzi, że nigdy nie czuł się zmuszony do podjęcia tej kariery. Wydawała się dla niego naturalnym wyborem. Wychowywałem się w teatrze, a na scenie czuję się jak w domu. Zresztą teatr należy do aktorów. W przypadku filmu jest odwrotnie, to aktor przynależy do filmu. Kino i teatr są dla mnie wspaniałe, ale pewniej czuję się w tym ostatnim. Jego wrażenia z pracy nad ?Mamutem?: Niekiedy film chwyta cie za serce i zabiera w osobistą podróż. W moim przypadku chodziło o bycie gdzieś daleko stąd. W Tajlandii odizolowałem się od całego świata i fantastycznie się z tym czułem. ?Mamut? jest dla mnie pocztówkę z tego doświadczenia. Jego opinie o postaci Leo: Leo jest bardzo wrażliwym człowiekiem, który przechodzi ciężki moment w życiu. Odniósł zbyt wielki sukces finansowy i towarzyski, ale jednocześnie daleki jest od poczucia szczęścia. W dziwny sposób poszukuje sensu życia i pewności siebie, autentycznie żałując i cierpiąc przez wszystko, co po drodze przeżywa.
ROZMOWA Z MICHELLE WILLIAMS
Urodzona w 1980 r. zawsze chciała pracować z Moodyssonem. Film ?Lilja 4-ever? naprawdę mnie poruszył i odtąd chciałam nakręcić z nim film. Michelle Williams jest obecnie uznawana za jedną z najbardziej fascynujących aktorek amerykańskich. Przełomem w jej karierze był rola w ?Tajemnicy Brokeback Mountain? Anga Lee, za którą otrzymała nominację do Oscara. Jej dorobek aktorski obejmuje jednak dużo wcześniejsze występy, zwłaszcza w kultowym dla całego pokolenia nastolatków serialu ?Jezioro marzeń? (1998 ? 2003). Od tego czasu precyzyjnie dobiera role, raczej w niewielkich, niezależnych produkcjach, stanowiących wyzwanie aktorskie, takich jak ?Dróżnik? oraz ?Wendy i Lucy?. ?Takie filmy są mi bliskie? wyznaje aktorka. Ostatnio wyjątkowo często pracuje, czego najlepszym przykładem są filmy ?I?m Not There? Todda Haynesa, ?Synekdocha, Nowy Jork? Charliego Kaufmana, ?Uwiedziony? z Hugh Jackmanem i Ewanem McGregorem oraz ?Wyspa tajemnic? Martina Scorsese. Wspomina, że od razu po pierwszej lekturze scenariusza ?Mamuta?, podjęła się zagrania zaproponowanej roli. Dopiero potem zrodziły się liczne wątpliwości. Chciałam zagrać w ?Mamucie?, ale bałam się roli chirurga, do której nie byłam przygotowana. Nie wiedząc dokładnie, co dzieje się na sali operacyjnej, czułabym się jak idiotka, poruszając po planie zdjęciowym. Pragnąc wyzbyć się wątpliwości, Williams spędziła wiele godzin na ostrych dyżurach, zwłaszcza w szpitalu na Long Island, gdzie przez wiele nocy przyglądała się pracy prawdziwych chirurgów. Przyzwyczajona do wymogów roli i planu zdjęciowego w Trollhättan, chwali teraz przyjazną atmosferę, jaka wytworzyła się między aktorami. Największą sympatię poczuła do Sophie Nyweide, która gra córkę jej postaci ? Jackie. Podobnie jak ona, Williams zaczęła grać w bardzo młodym wieku, ale trudno jest jej wytłumaczyć, dlaczego wybrała aktorstwo: Podobało mi się tak, jak każde inne hobby podoba się dziecku. Zaczęło się niewinnie od lokalnych teatrzyków i niewielkich rólek. Potem zaczęło to we mnie kwitnąć i nagle okazało się sposobem na życie. Które elementy pracy sprawiają pani największą satysfakcję? Chwile pomiędzy słowami ?akcja i ?stop?, które sprawiają, że czujesz się, jakbyś była w innym czasie i świecie. O roli Ellen: To matka, której grozi wypalenie. Ciągle pracuje i rzadko widuje swoją córkę. Chce pogodzić pracę i wychowywanie dziecka, ale to okazuje się dosłownie niemożliwe. Nie wie, jak sobie z tym poradzić, jak naprawić to, co się popsuło. To taki amerykański mit, że udaje się mieć wszystko ? robić karierę i być fantastyczną matką.
ROZMOWA Z TOMEM McCARTHYM
Urodzony w 1966 roku, jego lista ważnych ról z roku na rok się wydłuża. Najpopularniejsze to ?Poznaj mojego tatę? (z Robertem De Niro), ?Syriana? z Georgem Clooneyem i ?Sztandary chwały? Clinta Eastwooda. Wielkie uznanie krytyki zdobyły filmy, które wyreżyserował: ?Dróżnik? (w którym wystąpiła Michelle Williams) i ?Spotkanie? z nominowaną do Oscara kreacją Richarda Jenkinsa. Interesują mnie oba zawody. Przede wszystkim czuję się jednak aktorem. Podoba mi się współpraca z reżyserami, których zawsze podziwiałem i proces, w którym to, co jest na papierze, trafia na ekran. O ?Mamucie? dowiedziałem się od agenta, który uprzedził mnie, że reżyserować będzie Szwed. Zgadłem, że chodziło o Lukasa Moodyssona, który jest jednym z moich ulubionych reżyserów na świecie. Byłem wielkim wielbicielem jego filmów, podobało mi się jego humanistyczne podejście, sposób ukazywania rzeczy mrocznych i pogodnych, dramatu i humoru. Jego filmów nie napędza szczególnie dopracowana intryga, ale ciekawi bohaterowie oraz ich przemiana, która zawsze mnie inspirowała. Wygląda na to, że nie sprawiało mu to żadnych problemów, a jako scenarzysta i reżyser wiem, że nie jest to takie proste. Tom McCarthy opisuje pracę nad ?Mamutem? jako luźną i bezstresową. Według niego Lukas Moodysson ma bardzo precyzyjną wizję, ale daje aktorom także swobodę w budowaniu swoich postaci. McCarthy gra Boba, biznesmena z USA: Mój brat mieszka w Singapurze i pod paroma względami przypomina moją postać w filmie, a raczej kręgi, w których się porusza. Poznałem szereg takich osób. Lukas postanowił wnieść nieco z jego postaci do roli, np. moje pstrykanie palcami w hotelu zostało pożyczone właśnie od brata. O postaci Boba: Bohater grany przez Gaela Garcię Bernala reprezentuje kreatywną stronę biznesu, Bob jest jego przeciwieństwem. Jest skoncentrowany tylko na jednym ? wynegocjowaniu jak najkorzystniejszej umowy.
OPERATOR MARCEL ZYSKIND
Urodzony w 1979, Marcel Zyskind uchodzi za jednego z najbardziej kreatywnych młodych operatorów na świecie. Współpracując z reżyserem Michaelem Winterbottomem zrealizował zdjęcia do cenionych tytułów: ?24 Hour Party People? ?Drogi do Guantanamo?, ?Na tym świecie?, kontrowersyjnego ?Nine Songs?, ?Ceny odwagi? (z Angeliną Jolie) i ?Genui - Włoskiego lata?. Z Larsem von Trierem nakręcił musical ?Tańcząc w ciemnościach?. Gdy Michael Winterbottom zaprosił mnie do pracy nad ?Na tym świecie?, pod wieloma względami zmienił moje życie. Znalazłem się w miejscach i sytuacjach, które dotąd były mi obce. Odkryłem świat poza Danią. O Mamucie: Lukas dokładnie wiedział, jak ?Mamut? powinien wyglądać, więc obejrzeliśmy wspólnie fragmenty filmów i fotosy. Końcowy efekt to wynik pracy całego zespołu. Jestem z niego bardzo zadowolony.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.