Właśnie widziałam w kinie i jestem conajmniej usatysfakcjonowana wyborem, a także niejako pod wrażeniem walorów estetycznych. Nie wiem na ile film ten spełnił wymogi tematyki religijnej i nie bardzo mnie to obchodzi. Natomiast istotna jest dla mnei jego konstrukcja i to jak ona działa na mój odbiór. Ubolewam nad faktem że ludzie tutaj skupiają sie na takich aspektach jak istnienie Jezusa czy Marii MAgdaleny.. Nie sądzicie że to troche jałowe? Co, chcecie sie na forach filmowych oświecać? Przecież nie w tym rzecz. A co z oceną walorów filmu jako złożonego dzieła audio-wizualnego? Najwyraźniej emocje biora góre i zaczynacie zajmować sie sprawami od Filmu oddalonymi.
Nie wiem czy ktoś zauważył jak genialnie w tym filmie prowadzi odbiorce dźwięk, idealnie sprzężony z obrazem.. Mniej muzyki a wiecej 'dźwiękowych efektów'. Świetne rozwiązanie. Uniknięto przesadnego patetyzmu i klimatu pseudoezoteryki. Ponadto światło, kolory, to że twarze wyłaniają sie z ciemności prawie cały czas, mało dziennego światła, co podkreśla atmosfere niepewności, napięcia, zaburzenia czasu. Kreacja Binoche bezspornie świetna, tym bardziej jeśli chodzi o sceny 'grzy w grze' co dla aktora chyba jedno z najwiekszych wyzwań. Podoba mi sie jak z tego wybrnęła, teatralizując sceny w których grała Magdalene, wręcz poetyzując. dobry pomysł, nowatorski. Mam watpliwości co do montażu, niektóre sceny sklejone ze sobą nieco pochopnie. No i zakończenie. Troche za proste. Że klucz tkwi w przebaczeniu (także i sobie).Choć moze to nie tak proste. Musze sie zastanowić.

Nie ignoruje tematu i podoba mi sie ten klimat 'mrocznej duchowości', że miłość ale i trwoga, ciemność, mistycyzm, jakaś siła nie do ogarnięcia. No i chyba o to w tym chodzi. Kreowanie nastroju, który daje do myślenia.

no nie?
;)