Komedia rodzinna w reżyserii Toma Deya ("Miłość na zamówienie", "Kowboj z Szanghaju"). Niesamowite perypetie przeciętnej amerykańskiej rodziny i jej "oczka w głowie" - ogromnego doga, który często wplątuje w kłopoty swych kochających właścicieli.

Marmaduke to najsłodszy dog niemiecki na świecie i bohater pasków komiksowych drukowanych w sześciuset gazetach w ponad dwudziestu krajach. Ten psiak zawsze znajdzie sposób, żeby się wyróżnić i robi to nie tylko za pomocą rozmiaru. Odkąd przeprowadził się z właścicielami ze Środkowego Zachodu do kalifornijskiego Orange County pomaga swoim ludziom przystosować się do nowego miejsca zamieszkania. Przekonuje się też, że będąc stukilowym dogiem można mieć trudności z nawiązaniem nowych przyjaźni.

Na szczęście nie jest sam, bo od razu poznaje kumpla na dobre i na złe : rosyjskiego kota niebieskiego o imieniu Carlos.

Marmaduke i Carlos udowadniają, że pies i kot mogą żyć pod jednym dachem w harmonii. Ich relacja jest źródłem wielu zabawnych sytuacji. "Tworzą duet nie do pobicia. Ludziom się wydaje, że psy i koty się nie znoszą, ale nasi bohaterowie to najlepsi przyjaciele. Carlos zawsze wspiera Marmaduke'a, nawet w najbardziej szalonych pomysłach." - mówi jeden z twórców.


Pierwsze dni w po wyjeździe do Kaliforni są fantastyczne - Marmaduke nosi okulary przeciwsłoneczne, jeździ ze swoim panem Philem po mieście i wystawia łeb przez szyberdach. Pierwszy wypad do psiego parku jest jak pierwszy dzień w szkole. Psy się tam spotykają, plotkują. Niczym nastolatki w ogólniaku. Podobnie jak w szkole średniej, również tam znajdziemy mięśniaków (psy zainteresowane piłeczkami, frisbee i adorowaniem ślicznych, choć nie najmądrzejszych cocker spanielek), lamusów z kółka teatralnego (uwielbiają robić przedstawienie), trudne psiska (przesiadują obok ogrodzenia), odmieńcy (kundelki nie potrafiące się odnaleźć wśród reszty) i banda Pedigree (rozpieszczone przez bogatych właścicieli...

Marmaduke jest jak nowy dzieciak w szkole. Nowy, przerośnięty, dziwny dzieciak. Każdy z nas pamięta jak to jest chodzić do ogólniaka i większość ludzi ma psy. Psia metafora tego czym jest szkoła średnia trafi do wielu ludzi oglądających ten film."


Carlos, w przeciwieństwie do swego psiego kumpla, nie jest zainteresowany socjalizacją. Lubi swoje własne towarzystwo, a najjaśniejszym punktem dnia jest zabawa włóczką. Mimo to złamie swoje przekonania, żeby pomóc kumplowi, który marzy o tym, by przyłączyć się do bandy Pedigree. Rozpieszczone psiaki to Bosco (samiec alfa), jego dziewczyna Jezebel (piękna suczka collie należąca do szefa Phila i obiekt westchnień Marmaduke'a), a także wierni kompani Bosco - Lightning i Thunder, dwa pinczery.

Marmaduke urządza imprezę, na które zaprasza tylko bandę Pedigree, żeby wkupić się w ich łaski. Robi to pod nieobecność swoich właścicieli. Jedynym świadkiem niekontrolowanych wydarzeń jest Carlos.

Kundelki nie są zadowolone z tego, że Marmaduke próbuje się przyłączyć do bandy Pedigree. Najbardziej przeżywa to Mazie - mieszanka australijskiego psa pasterskiego z niewiadomo-czym. Od razu dostrzegła w Marmaduke'u coś wyjątkowego i przykro jej, że wybrał towarzystwa popularnych psów? Kumplami Mazie są wyjątkowo inteligentny skundlony jamnik Raisin i prawie-grzywacz chiński Giuseppe. Kiedy Marmaduke zjawia się w psim parku po raz pierwszy, to właśnie oni wyciągają do niego przyjazną łapę.


Jest jeden pies, który nie należy do żadnej bandy - mastiff Chupadogra, którego boją się wszystkie inne psiaki. Według plotek śpi na kościach psów, z którymi się rozprawił?W jego obecności żaden pies nawet nie szczeknie. Aż pojawia się Marmaduke.


Film opowiada nie tylko o relacjach na linii pies-pies, ewentualnie pies-kot, ale też o tym jak układa się psom i ich właścicielom. Rodzinka Marmaduke'a to Phil, jego żona Debbie oraz trójka dzieci - Brian, Barbara i Sarah. W rolę Phila wcielił się Lee Pace znany z serialu "Gdzie pachną stokrotki". "Phila i Marmaduke'a łączy silna więź. Spierają się o to, kto jest górą, ale poza tym są prawdziwymi przyjaciółmi."


Przed przeprowadzką do Kalifornii Phil był zapracowanym i skoncentrowanym tylko na pracy człowiekiem. Jego szef, Don Twombly, jest psiarzem i nalega, by odbywać spotkania biznesowe w psim parku. "Rzekłbym nawet, że nie jest psiarzem, ale psim maniakiem. Chodzi po parku bez butów, bo przecież psy też ich nie noszą.