To jeden z pierwszych filmów, po którym na serio nurtuje mnie jak to jest być aktorem, grającym w takim filmie. Mam na myśli oczywiście aktorki, które grają tu ofiary. No bo granie czegoś takiego.... jakoś ni mogę sobie tego wyobrazić. Te ciągłe sceny przemocy, charakteryzacja ran, granie tej już zdeformowanej ofiary z zakutymi metalem oczami... Kurde, szacunek dla tych pań za odwagę :(

Jeśli celem tego filmu było wywołać u widza szok samym okrucieństwem to ma z góry 10/10, bo jeszcze żaden film mi tak po psychice nie pojechał. Paradoksalnie wcale nie oznacza to, ze film mi się podobał. Myślałem, że lubię horrory każdego rodzaju, ale po tym "obrazie" w to zwątpiłem. Nawet "Frontier" (czy jak to się tam pisze) miał większy sens od tego i nawet mi się podobał. Tutaj niemal cały film kogoś torturują, nawet nie starając się udawać, że jest ku temu jakikolwiek powód. No, ale JAKIE są te tortury!!!Te w Pile i Hostelu do mnie przemawiały. Ale tutaj? To flagowy przykład, że każdy ma swoje granice odporności, a ten film po prostu moje przekroczył. Ultra dosadny był, ze tak powiem...

Pewnie wielu w ten film wsiąknie (co widać, czytając opinie na forum) i gratuluję przez to mocnych nerwów, ale ja go nie łyknąłem - 3/10 to góra co mu się ode mnie należy.