Bardzo może się podobać atmosfera filmu. Niepokojąca, tajemnicza, z dreszczykiem. To zasługa czarno-białych zdjęć i ponurej scenografii, a także prostych zabiegów jak np. unoszące się opary mgły. Strona techniczna jest dobra, efekty nie najgorsze. Natomiast scenariusz, tu jest już znacznie gorzej. Zupełnie nie potrzebnie został mocno zaznaczony wątek miłosny. Przez to musimy słuchać banalnych dialogów w stylu "moje życie straciło sens" (Gorobec myślący, że stracił Katię). Nie podobał mi się wizerunek wampirów. Może i inny od ogólnie przyjętych standardów, ale wcale to nie wyszło na dobre temu filmowi. Wampiry z twarzą pokrytą bliznami, bez charakterystycznych zębów? Śmieszne rozwiązanie. Śmieszyć może zwłaszcza wygląd Javuto (powstał z grobu na rozkaz Asy), który wygląda niczym Jurand ze Spychowa. Aaaaaaa, nic tylko się bać.
Za dużo kiczu, za mało przemyślanych rozwiązań. Jak na dłoni widać, że scenarzyści nie mieli pomysłu na rozwiązanie pewnych scen. Np. konfrontacja Gorobeca i Javuto - żałosne tarzanie się obydwu po podłodze. Niezbyt to klimatyczne.
"Maska szatana" ma przez pewien czas złowrogi klimat, ale wygląd wampirów i kiepski scenariusz sprawiają, że film szybko się nudzi i zamiast straszyć, po prostu śmieszy. Bardziej wolę horrory Rogera Cormana, takie jak np. "Zagłada domu Usherów" czy "Studnia i wahadło", do których mam duży sentyment, a które swego czasu pokazywała bodajże dwójka.