Gość zachorował, bo sąsiedzi spuścili mu ostre manto, mama go nie kochała, a może kochała za bardzo. Diabeł coś tam nabroił, jak to diabeł. Matka chorego zawarła pakt z diabłem i żeby uzdrowić synka, zabiła indiańską tyczką dzidziusia innej pani. Ludzie z wioski ją zaciukali, a synka przebili ową tyczką. Szu-szu, przeskok czasowy. Facet kupuje babie XIX- wieczną ruinę i 16 ha za 10000$. Jest fajnie, bo w piwniczce zostało sporo wina z czasów Lincolna, ponoć po 1000$ za butelkę. Te wszystkie liczby i bzdety nie mają żadnego znaczenia fabularnego, ale jakoś wypełniają czas. Ostatecznie gość, który kupił posiadłość, wyciąga indiańską tyczkę z ziemi i, tak się niefortunnie składa, przy okazji z tego opętanego przez diabła, który sobie spokojnie odpoczywał zakopany. Teraz powstał, jest bardzo zły i kosi każdego, kto mu stanie na drodze. Udało się do tego zatrudnić w epizodzie Treata Williamsa, co raczej nie świadczy najlepiej o rynkowej pozycji aktora. Smutna, nużąca szmira, powtarzająca schematy, które były już zgrane pół wieku temu.