Film opowiada historię dzieciństwa, młodości i sportowej kariery
Rocky'ego Graziano. Na wstępie trzeba oddać, że film jest bardzo sprawnie
zrealizowany. Szybka akcja, wciągająca fabuła. Pomimo upływu lat film
ogląda się tak jakby nakręcono go wczoraj.

Obraz powstał na podstawie autobiograficznej książki Rocky'ego Graziano
pod tytułem „Somebody up There Likes me”. Już pierwsze sceny filmu
są wstrząsające, gdy pijany ojciec w obecności swoich kolegów daje lekcje boksu
malutkiemu Graziano. „On nie może być mazgajem, musi być twardy” – to
słowa ojca Rocky'ego. Relacje ojca z synem są bardzo ważnym tematem
filmu. Ojciec Rocky'ego również w młodości był bokserem, jednakże za
namową żony (matki Rocky'ego) zrezygnował z uprawiania boksu. Pozbawiony
swojej pasji nie mógł sobie z tym poradzić zaczął pić, stoczył się na dno.
Po upływie lat kiedy Rocky był u szczytu kariery matka sama przyznała,
że popełniła błąd odwodząc męża od boksu. Udzieliła rady synowej by
nigdy nie popełniła takiego błędu w stosunku do Rocky'ego.
Boks dla Rocky'ego był formą zarabiana pieniędzy oraz szansą na
normalne życie. Graziano nosił w sobie złość i gniew, gdyby nie został
ukierunkowany sportowo te dwie cechy z pewnością by go zniszczyły.

W ostatniej scenie filmu Graziano wskazując na niebo mówi:
„Ktoś tam na górze mnie lubi” na co jego żona odpowiada „na dole też”.
Skoro Pan Bóg faktycznie sprzyjał Rocky'emu w życiu to z pewnością żona
była dla Graziano kimś w rodzaju anioła stróża. Silna kobieta.
Gdy Rocky przegrał pierwszą walkę o mistrzostwo świata z Tonym Zale'em
potrafiła mu ostro nawtykać, że jest ofermą i dał się obić. Trzymała go w ryzach.
Kiedy trzeba dawała mu się wyszumieć. Nie tłamsiła go, nie robiła wyrzutów.
Po prostu była zawsze przy nim i wspierała go.

Film oceniam na 7/10.