ponieważ obecnie w mojej rodzinie borykam się z takim problemem. Film trudny ,emocjonalny,
niczego nie koloryzujący. Haneke słynie z mocnych obrazów, nie omija tematu - drąży go ,stara
się dbać o szczegóły.
Film jednak ocenię jako film ,a nie nawiązanie do sytuacji ,w której obecnie się znajduję.
Wiem,że temat sam w sobie jest bardzo niewdzięczny ,staramy się omijać szerokim łukiem
kwestie umierania,cierpienia .Wiemy,że ludzie ciężko chorują,często przegrywają walkę z
chorobą jednak nie zawsze chcemy oglądać filmy przeprowadzające nas przez każde stadium
choroby. Brakowało mi wątków pobocznych ,które w filmie są wg mnie zbyt słabo nakreślone
aby oglądać ten obraz jako film fabularny a nie dokument. Monotonia wkrada się zbyt często i
pomimo dramatycznej historii brakuje - przepraszam,że tak się wyrażę - akcji.
Czy to jest melodramat? Wg mnie nie. Uważam ,że ten film to typowy dramat obyczajowy. A
sądzę,że to spora różnica,przynajmniej dla tych ,którzy sięgną po ten film z nadzieja na historię
miłosną. Nie twierdzę,że w tym filmie brakuje tytułowej miłości - jednak tak sobie myślę,ze
może gdyby pojawiły się sceny z przeszłości ,budujące silna więź dwójki głównych bohaterów
film byłby ciekawszy a i widz mógłby spojrzeć na całą sytuację z szerszego spektrum.
Sprowadzenie całego filmu do łoża śmierci może być niełatwym obrazem do przełknięcia.

Z drugiej strony to Haneke :),po nim możemy się spodziewać wszystkiego.