...z akcją (jaką akcją ?) toczącą się cały czas w jednym mieszkaniu i, właściwie, tylko z dwoma
aktorami a tyle w tym wszystkim napięcia, emocji, wrażeń... Tradycyjne filozoficzne dłużyzny -
spotykane nie tylko u Hanekego ale i u innych reżyserów zajmujących się egzystencjalnym
kinem takich jak np. Bergman - nie ciągną się w nieskończoność dzięki niesamowitemu,
reżyserskiemu wyczuciu Michaela, olbrzymiemu ładunkowi znaczeń w danej scenie i świetnym,
wyrazistym zdjęciom (zwłaszcza podobały mi się ujęcia w nocy, w ciemności). Dodatkowo
trzeba powiedzieć o znakomitym, chwytliwym scenariuszu, w którym wszystko jest jednocześnie
skomplikowane, jak i niezbyt trudne w odbiorze (chodzi mi tutaj tylko i wyłącznie o percepcję i
zrozumienie, bo jeśli ma się na myśli odczucia to film już jest bardzo trudny). Genialne
aktorstwo małżonków dopełnia całości. Całości, która nie jest ani trochę nudna. "Miłości" nie
określę arcydziełem, bo aż takiego wrażenia ta produkcja na mnie nie zrobiła, ale solidna
dziewiątka się należy. 9/10.