Ja nie dostrzeglam, zeby patologia miala byc w tym filmie pokazana w lepszych kolorach, wytlumaczona. Dostrzeglam ciemna strone jednych i drugich, zataczajace sie kolo, w ktorym wszyscy sa przegran. I wlasnie zapamietalam go tak, ze ofiara padali miedzy innymi niewinni ludzie. Moze to moja nadinterpretacja.

Narratorami tej opowieści jest dwóch gangsterów, więc wiadomo, iż wszystko widać z ich perspektywy. Ale nie powiedziałbym że twórcy jakoś wybielają tych gości. Po prostu trzymają się blisko, by mogli swój film realizować dalej oraz udają ich przyjaciół. Zaś same słowa bohaterów przemawiają przeciw nim dostatecznie. To najgorsza patologia- prostaczki wymachujące pistoletami i plotące życiowe frazesy, do których i tak się stosują.

Mam jednak wrażenie, że twórcy nie do końca wiedzieli co chcą opowiedzieć. Jest tu zarys politycznej sytuacji Haitti, lecz można było głębiej wejść w ten temat. Jest też Szekspirowska historia dwóch braci, stojących na granicy konfliktu, a ni z gruszki ni z pietruszki okazuje się, że wolontariuszka będąca łączniczką między nimi zostaje kochanką jednego. W końcu dostajemy jeszcze próbę wyrwania się z getta poprzez muzykę rap. A tej jest tu sporo: bohaterowie zapytani o coś zaczynają czasami "nawijać".
Pomieszanie z poplątaniem. Prowadzi to do takiej samej puenty, jaką wyłożyłeś ty: olbrzymi szacunek dla realizatorów, przez ryzyko, które ponieśli, ale całość się nie klei.