Feralny rozwój sytuacji i zaskakujące zwroty akcji w życiach bohaterów stanowią pożądany materiał dla dokumentalisty. Ale gdy reżyser i jego rodzina sami stają się bohaterami w swoim własnym filmie, każda niebezpieczna sytuacja wywołuję konflikt sumienia. Czy słusznym jest nagrywanie każdego dramatycznego momentu? Czy to moralnie niewłaściwe, żeby myśleć o dobrym filmie w samym środku nieszczęścia?