Ciała kochanków splatają się w jedność na łonie natury, nieopodal ich wiejskiej chaty. Przerywa ją myśl mężczyzny o konieczności wyruszenia w świat w poszukiwaniu zarobku. Jesień i zimę spędzają osobno - ona tęskniąc w samotności, on ciężko pracując w kopalni i kuźni. Kiedy kobieta wybiega ku niemu wiosną na spotkanie, zastaje chodzącego trupa. Rozpoznaje go tylko po wisiorku, który mu podarowała. W jej objęciach mężczyzna odzyskuje siły, a złote monety spadają na ziemię i stapiają się z kwitnącą na złoto nawłocią, polską mimozą.