Wyjątkowej urody obrazek. Sama historia wyszła spod pióra genialnego Gerarda Bracha, pamiętnego zwłaszcza ze współpracy z Polańskim i właśnie J-J Annaud przy jego wcześniejszych produkcjach, ale scenariusz pisał już chyba sam J-J, Brach odszedł był niestety na kilka lat przed powstaniem tego filmu. A mamy oto rzecz, którą umiejscowiono na jednej z greckich wysepek, w czasach „przed Homerem”, co sugerować może brak epickiego rozmachu i zbrojnych, spektakularnych potyczek bogów z herosami. Dostajemy raczej sielankę w klimacie bachanalii. Nie należy oczywiście dawać się zbytnio uwieść owej sielankowości, ponieważ będziemy także świadkami dramatycznych czy tragicznych wręcz epizodów, a kilka wątków znanymi nam będzie z antycznych tragedii. Będzie się zatem działo, a wszystko to w formule klasycznego dysonansu między ludzką szamotaniną ze swoim losem, a niewymuszoną harmonią i czystością natury uosabianej tutaj przez kilka mitycznych stworzeń. Człowiek naturalnie musi polec, jego knowania i pozorna wyższość okażą się śmieszne i jałowe. Instynkty i dzikie piękno natury zatriumfuje. Historia w sumie znana, rzec można klasyczna. Prócz wspomnianej urody wizualnej, o którą mistrz Annaud dbał przecież zawsze, warto też, o czym wspomniał przedmówca, wsłuchać się w język, jakim rozmawiają ze sobą postacie tego obrazka. I jeszcze mała dygresja. Widz, który oczekuje inteligentnej rozrywki, spędzi seans z uśmiechem błąkającym się między ustami, a brzegiem kieliszka z czerwonym wytrawnym trunkiem. Widz, który szuka taniej Mc’komedii z nieodłącznym pierdzeniem i bekaniem, poczuje się srodze zawiedziony.

no nie wiem do mnie w ogóle nie trafił. a parę schematów vide satyr vs. minor było po prostu obrzydliwych I ten film zrobił J.J. Annaud o Boże!

Świetna recenzja. Jestem właśnie po seansie. Na film trafiłem zupełnie przypadkowo... i wbił mnie w kanapę. Nie spodziewałem się wysokiej oceny na filmwebie ale cieszy, że znaleźli się widzowie doceniający dzieło Annauda :)