Czytam opinie osób, które chwalą ten film i zastanawiam się, czy w kinie na pewno nie pomylili sal i oglądali to samo co ja. Poszłam na MiszMasz - zapewne jak większość widzów - z sentymentu. Naprawdę nie spodziewałam się wybitnego arcydzieła, które odmieni oblicze kinematografii. Zresztą, idąc na polską komedię trudno mieć takie oczekiwania. W każdym razie scenariusz to dno totalne, wątki poskładane ze sobą na słowo honoru, poziom gagów - żenujący. Sceny z żartem politycznym, czy psem liżącym dildo wołają o pomstę do nieba. Siedząc na sali kinowej trudno było się nie uśmiechnąć. Ale był to uśmiech zażenowania. Ten film to idealny przykład, że nie warto odświeżać starych, kultowych wręcz pozycji, bo można im zrobić ogromną krzywdę. Na koniec chciałabym powiedzieć coś pozytywnego. Swoją rolę obroniła Kasia Skrzynecka, która doskonale bawiła się swoją postacią. I tu muszę uderzyć się w pierś, ponieważ do tej pory nie ceniłam jej jako aktorki, a już z pewnością nie byłam świadoma jej komediowego talentu.