Powiedzmy sobie wprost: ten film jest kiczowaty, ale wcale tego nie ukrywa. To swoista parodia amerykańsko-azjatyckiego kina akcji. Nie mamy tu jednak do czynienia z totalnym absurdem, znanym chociażby z "Hot shots!" czy "Nagiej broni". Tutaj normalne sceny przeplatają się z satyrą. Ta przejawia się w wieloraki sposób: od przerysowanych bohaterów, po komizm sytuacyjny. Mamy więc grupkę aż nadto stereotypowych bad boyów, dla których zabójstwa i przewożenie pociętych ciał w workach to chleb powszedni. Protagonista, mimo posiadania na swym koncie ponad 100 ofiar śmiertelnych, daje sobą manipulować zarówno szefowi, jak i kobietom, z którymi jest związany, a to wszystko dlatego, iż nie może znieść myśli, że ktoś może go nie lubić. Same kobiety w tym filmie jawią się w większości jako puste lalki, którym tylko zależy na kasie. Antagonistą jest przebiegły szef grupy, który osiągnął absolutny poziom hedonizmu i nie ma oporów przed wykorzystaniem współtowarzyszy. Na dokładkę mamy postacie poboczne, jak azjatyckiego multimilionera, który właśnie splajtował przez bessę na giełdzie oraz przesadną rozrzutność połączoną z samouwielbieniem. Nie sposób też nie wspomnieć o para-hakerze, któremu brakuje piątej klepki i nie potrafi się nawet wysłowić. Podobnych przykładów nie brakuje, ale nie ma sensu ich wszystkich tutaj wymieniać. Komizm przejawia się również w formie absurdalnych scen, jak choćby spokojne popijanie herbatki na akcji przez grupkę płatnych zabójców, podczas gdy ich kolega dziurawki ciała kilkudziesięciu osób, ledwo uchodząc przy tym z życiem. Nie mogło również zabraknąć zwrotów akcji i przedziwnych sytuacji, ale nie chcę za bardzo zdradzać fabuły. I chociaż samo poczucie humoru młodych gangsterów osobiście mi nie odpowiada, tak jestem w stanie docenić ogólny koncept komedii sensacyjnej. Podsumowując, jest to zdecydowanie lekki film, cechujący się unikalną konwencją, idealny na sobotnie bądź niedzielne popołudnie.