Te zdjęcia to były kupowane "na rolki" w jakimś sklepie w Warszawie, tak słyszałam w programie o polskich filmach z tamtego okresu. Wyjazd całej ekipy nad morze czy w góry albo za granice był zbyt kosztowny więc wiele razy korzystano z takich "filmików-reklamówek" naszych gór czy morza a także poszczególnych miast polskich i tych zagranicznych, których sprzedawano całe metry taśmy w ów warszawskim sklepie. Wystarczyło "dokleić" do filmu wybrane zdjęcia, potem przyszykować atelier imitujące dane miejsce na kupionej taśmie, wprowadzić aktorów i gotowe!
Zresztą tu wyraźnie widać było to gdy były sceny z aktorami na plaży- widzieliśmy tylko niebo z chmurkami, kosze do siedzenia i samych aktorów... no! może gdybym o tym nie wiedziała, że tak robiono to bym może na to nie zwróciła uwagi... ale wiem ;)

Piękny film, z miejsca podbił moje serca, choć może sama fabuła pozostawia wiele do życzenia, to jednak aktorzy doskonali. Przy okazji muszę zauważyć, że to chyba najdłuższy film międzywojnia. I jeden z niewielu, które zachowały się w całości. Chyba nie ma tu żadnej wyciętej sceny. Wielka szkoda, że inne filmy W Starym Kinie w tak dobrym stanie nie są.

A jeśli chodzi o role aktorskie Andrzejewska rewelacyjna i na pierwszym miejscu najlepsza. Na drugim postawiłbym Junoszę-Stępowskiego i Marię Gorczyńską, na trzecim Franciszka Brodniewicza oraz Lodę Niemirzankę oraz Inę Benitę.

Z kolei fabuła może nie jest najlepsza, ale jakie piękne przesłanie. I jaka wspaniała Andrzejewska. Wiem, zachwycam się nią, ale trudno nie zachwycać się tym, jak wspaniale ona gra. Dzisiaj takich aktorek nie ma. W żaden sposób nie da się jej porównać do płaskich lalek z obecnej kinematografii.