MR HOBBS NA URLOPIE zapowiadał się na jedną z wielu nieskomplikowanych komedii, w których lubowało się powojenne Hollywood, ale pomimo swoich niewątpliwych rozrywkowych walorów, to fabuła dużo bardziej przenikliwa niż to by się mogło wydawać. Przepracowany bankier, Roger Hobbs, planuje wraz z żoną urlop nad morzem. Nie tylko okazuje się, że zarezerwowany i opłacony domek przy plaży to stara rudera z rozwalającymi się schodami i wadliwą hydrauliką, ale też że wypoczynek we dwoje zmienia się w hałaśliwy urlop z liczną rodziną. Na co dzień Hobbs rozwiązuje finansowe problemy swoich klientów, w czasie wolnym natomiast spadają na niego bolączki jego najbliższych, z którymi też trzeba się zmierzyć i jakoś wesprzeć tych, których się kocha. Okazuje się, że w ten sposób poważny bankier ponownie zbliża się do swojej rodziny i po latach poświęcania się karierze odzyskuje z nią kontakt. MR HOBBS NA URLOPIE to naprawdę porządnie napisane kino, tak po ludzku mądre, bogate w fajne treści, postacie i sytuacje. Henry Koster miał nieco pecha w swojej filmowej karierze, choć pracował z największymi, jego produkcje nigdy nie wyróżniały się w filmografii takich person jak Marlon Brando, Bette Davis, Olivia de Havilland, Debbie Reynolds czy właśnie James Stewart. Czasem to właśnie pracujący z nim aktorzy i aktorki zdobyli nominacje do Złotych Globów czy Oscarów, ale on sam nigdy nie został tak doceniony. Niedługo po zrealizowaniu MR HOBBSA NA URLOPIE (i jeszcze trzech innych tytułów) Koster udał się na emeryturę w 1965 roku, na której spędził ponad 20 lat. Jego syn Bob wspominał, że ojciec zawsze czuł się filmowcem spełnionym. Robił to, co kochał i był szczęśliwy, że w życiu mógł wykorzystać swoją wyobraźnię, by dostarczać ludziom rozrywki.