oszukali mnie! po raz kolejny dałem się nabrać na sławę, która jak wiele innych wyrosła na gruncie rozmaitych grup wzajemnej adoracji i fałszywych przekonań. Uwielbiam zakręcone klimaty (głównie filmy typu mindfuck) dlatego skusiłem się w końcu na Lyncha, ale ten film to kompletne nieporozumienie. Oniryzm? Poetyka snu? - ok, jeśli są środkiem wyrazu, a nie celem samym w sobie. Zabawa snem jest tutaj zwykłą sztuką dla sztuki, z której kompletnie nic nie wynika. Film ma być zrozumiały nawet dla przeciętnego widza (za którego się nie uważam). Jeśli do jego zrozumienia potrzebujesz stu-stronicowej instrukcji, znaczy, że nie jest on nic wart. 10 wskazówek reżysera, dzięki którym łatwiej go przełknąć? proszę... Ten pożal się Boże film nie różni się niczym od współczesnych bohomazów ściennych, nad którymi roztkliwia się armia bredzących ćwierć inteligentów i wazeliniarzy po psychologii. Oddajcie mi 2 godz i 20 min mojego życia, które straciłem na to "dzieło sztuki"! nigdy więcej Lyncha! bardziej przereklamowanym filmem od Mulholland Drive jest już tylko Avatar.