Krótki metraż (ok. 30 minut), prezentowany na AfroKamerze. Jego bohaterką jest piękne czarne dziewczę, które żyje sobie w nadmorskiej wiosce, zbierając muszelki. Ma kochającego chłopaka, dobrego ojca (w każdym razie jej nie bije) i całkiem znośne warunki bytowania, jednak chciałaby spróbować życia w wielkim mieście. Wyrabia sobie paszport i jedzie z agencją. Oczywiście już na granicy zabierają jej wszystkie papiery, a ona sama trafia pod "opiekę" sutenera. Próbuje uciec, ale najlepszym strażnikiem nie jest nawet alfons, tylko jej beznadziejna sytuacja. Nie ma dokumentów, pieniędzy, nie wie, do kogo się zwrócić, gdyż policja jest przekupiona. Zaciska więc zęby i rozkłada nogi. Smutne, ale prawdziwe.
Warto pamiętać, jak wygląda życie w Afryce, zanim w politycznej dyskusji zacznie się określać Polskę jako "bananową republikę", w czym celują zagorzali zwolennicy Kaczyńskiego. Nie żyjemy w raju, ale jednak nie jest u nas aż tak źle, jak w RPA!