jak filmy europejskie (wyjąwszy te, które po prostu powielają wzory zza oceanu) różnią się od amerykańskich. (Nie mówiąc tu już o specyfice kina skandynawskiego, które jest klasą samą w sobie.) Czy przeciętny Amerykanin wysiedziałby na takim filmie jak "Na niby"?
Nie chcę przez to powiedzieć, że nie podoba mi się kino amerykańskie. Tylko że ma ono jakiś zupełnie inny klimat, inny "makijaż", inną dynamikę, inne tempo. I że angażuje u widza jakby jakieś bardziej powierzchowne, mniej wymagające, bardziej naiwne i "oczywiste" wymiary psychiki.
Trudno mi to wszystko wyrazić w paru słowach, ale zastanawiam się, w jakiej mierze pozwoliliśmy, by "filozofia amerykańska" zdominowała nasze własne wybory i w kierunku poszedłby świat, gdyby nie Ameryka...