Jest w filmie kilka scen, jak ludzie z infolinii banku próbują się do niej dodzwonić. Raz skutecznie - i wówczas pracownica call center tłumaczy, że główna bohaterka zalega z opłatami za kredyt hipoteczny. Za co ten kredyt? Prawdopodobnie za zakup domu.

Z powodu posiadania mieszkania na kredyt, ciężko jej pozbyć się go i przeprowadzić stricte do Paryża. A po drugie - ceny za wynajem mieszkania w samym Paryżu mogą być zdecydowanie wyższe: czynsz, prąd, gaz, media. A jak było widać w filmie - były mąż potrafi zalegać z opłatami za alimenty.

Generalnie - bardzo dobry film, który opowiada o normal life paryskiej aglomeracji. O ciągłym ,,wyścigu szczurów'': tempo życia na wysokim poziomie, dom - służący głównie jako sypialnia, praca - jako wyznacznik całego tygodnia życia, ciągłe próby zmiany pracy, życie prywatne - jako totalny chaos. Poza tym, widać z fabuły, że główna bohaterka miała swój własny biznes, ale coś jej ewidentnie nie poszło i musiała go zamknąć (chociaż tak go zamknęła, że zapomniała wyłączyć stronę internetową firmy, co wskazała rekruterka w firmie, do której aplikowała Julie).

W sumie masz rację,ale oglądnij sobie niedawny "Między dwoma światami" z Binoche - tam ten realizm mi bardziej przypasował.

Dzięki za rekomendację! Dzięki tobie przed chwilą obejrzałem film. Skądinąd bardzo dobry! Świetnie ukazał realia zwodu sprzątaczki/sprzątacza: że to jest cholernie ciężka fizycznie praca, że jest ciągła presja czasowa na pracownikach, że jest wyzysk - ponieważ bardzo często proponuje się pensję minimalną, że z czasem mogą się pojawić jakieś dolegliwości zdrowotne wynikające z wykonywania zawodu sprzątaczki/sprzątacza. Ponadto, warto zwrócić uwagę na to, iż w filmie ,,Między dwoma światami, oprócz kilku zawodowych aktorów, to chyba zdecydowana większość stanowiła grono ,,naturszczyków'', którzy na co dzień nie zajmują się aktorstwem, a mogli na przykład mieć do czynienia z wyżej omawianym zawodem sprzątaczki/sprzątacza. Chociaż trzeba przyznać, że widać było po aktorach zawodowych, szczególnie Juliette Binoche, iż grają, a nie próbują trochę wnieść w całość jakiegoś pierwiastka naturalizmu przed kamerą.

Oprócz tego, warto docenić pokazanie rytmu życia firm sprzątających na promie. Iście zawrotne tempo, a do tego trzeba się tak zmieścić w czasie, żeby przypadkiem nie odpłynąć razem z promem. :D

2. Natomiast, jeśli mam porównywać ,,Między dwoma światami'' a ,,Na pełen etat'', to jednak - mimo wszystko - one się wzajemnie dobrze uzupełniają. Pierwszy pokazuje szeroki problem pracy w firmach sprzątających w aspekcie ogólnym, drugi bardziej zwraca uwagę na: samotne matki, ,,wyścig szczurów'' w dużych aglomeracjach miejskich, a także osoby mieszkające w swoich ,,sypialniach'' za wielkim miastem i mające w związku z tym problemy z dostawaniem się do pracy, Oba filmy na Filmwebie oceniłem na 8/10. Jednakże osobiście bardziej mi podobał się ,,Na Pełen Etat'', gdzie nawet pod koniec reżyser ze scenarzystą nie poszli w tani chwyt, że główna bohaterka psychicznie nie wytrzymuje i rzuca się pod pociąg (a tam przez kilka dobrych sekund reżyser grał z widzem, czy Julie skoczy pod pociąg). Chociaż oczywiście nie wiem, czy konieczne było dodawanie sceny na końcu, iż rekruterka z firmy przeprasza, że nie zadzwoniła w ustalonym terminie i chciała poinformować, że jest zgoda dla Julie na pracę w firmie, do której składała papiery.