Dwaj tytułowi naciągacze, Roy (Nicholas Cage) i Frank (Sam Rockwell), kochają łatwy zarobek i konsekwentnie poszukują przeciętnych zjadaczy chleba, którzy tak samo jak oni chcieliby szybko i bez wysiłku zdobyć duże pieniądze. Dla zawodowców "naciągnięcie" gospodyni domowej, która skłonna jest kupić filtr do wody za sumę dziesięciokrotnie przekraczającą jego wartość, licząc na bonus w postaci samochodu lub wycieczki, nie jest szczególnie skomplikowanym zadaniem. Tak więc interes nieźle się kręci, a złodziejski duet funkcjonuje na zasadzie kontrastu. Kontaktowy i pewny siebie Frank to przeciwieństwo zżeranego przez własne obsesje Roya, będącego istnym "kłębkiem nerwów". Okazuję się, że profesjonalny oszust, w dodatku świetny w swym fachu, cierpi na agorafobię, nie panuje nad tikami, przeszkadza mu każdy pyłek na dywanie, odżywia się tuńczykiem prosto z puszki, bo nie chce pobrudzić talerzy, a drzwi otwiera i zamyka odliczając do trzech. Te rytuały mają pomóc w oswajaniu trudnej rzeczywistości, bo dla utalentowanego naciągacza to nie jego zajęcie, ale właśnie zwykła codzienność stanowi największe wyzwanie.

Zawartość nietypowej skarbonki Roya jest imponująca i stale się powiększa, ale on sam nie jest szczęśliwy. Za namową wspólnika decyduje się udać do psychiatry (Bruce Altman). W trakcie terapii okazuje się, że pacjent, który wiele lat temu rozstał się z ciężarną żoną, posiada 14-letnią córkę. Zbuntowana nastolatka Angela (Alison Lohman) zaczyna odwiedzać dom nowo poznanego ojca coraz częściej i tym samym diametralnie zmienia jego życie, a co ciekawsze, on pragnie się zmieniać dla niej. Prawdziwa zabawa zaczyna się wtedy, gdy latorośl odkrywa w sobie powołanie do zawodu tatusia.

Roy (Nicolas Cage) i Frank (Sam Rockwell) potrafią oszukać niejednego człowieka. Naciągnięcie kobiety, która zapłaciła za filtr do wody dziesięciokrotnie większą sumę było dla nich pestką.

Roy jest chory na agorafobię. Przeszkadza mu nawet najdrobniejsza plama na jego dywanie. Zawsze dba o to, żeby w domu było czysto. Gdy Frank chodził po jego mieszkaniu w butach, Roy dostał zawrotów głowy. Pewnego ranka Roy nie bierze tabletek, które nieszczęśliwie wpadły mu do zlewu. Frank polecił mu konsultację ze znajomym psychologiem. Roy w gabinecie lekarskim zaczyna wyrzucać z siebie własne problemy.

Niebawem w życiu Roya pojawia się 14-letnia córka Angela (Alison Lohman), której wcześniej nie widział na oczy. Kiedy dochodzi do pierwszego spotkania, zaczynają spędzać ze sobą więcej czasu. Gdy Angela dowiaduje się o pracy ojca, postanawia nauczyć się od niego paru tricków.

W życiu prywatnym Roy (Nicolas Cage) jest bardzo znerwicowanym człowiekiem: ma lęk przestrzeni, boi się zarazków, a także ojcowskich obowiązków, które nagle na niego spadają. Ma również wspólnika Franka (Sam Rockwell). Naciągacze próbują przechytrzyć oszusta (Bruce McGill) i zgarnąć wielką kasę.

Kryminał. Fałszerz i drobny oszust Roy Waller (Nicolas Cage) razem ze swoim młodszym wspólnikiem Frankiem Mercerem (Sam Rockwell) żyją z namawiania ludzi na kupno całkowicie niepotrzebnych rzeczy po zawyżonej cenie. Roy jest perfekcyjnym oszustem, jednak w życiu prywatnym ciągle ponosi porażki. Cierpi na wiele fobii i ma nerwowe tiki. Frank namawia go na wizytę u psychiatry. Podczas spotkań terapeutycznych Roy dowiaduje się, że ma 14-letnią córkę Angelę (Alison Lohman). Wszystko się komplikuje, kiedy wychodzi na jaw, że córeczka odziedziczyła po tatusiu skłonności do drobnych oszustw. Scenariusz filmu Ridleya Scotta ("Łowca Androidów", "Gladiator") oparty jest na powieści Erica Garcii.

Oto Roy (Nicolas Cage) i Frank (Sam Rockwell), para zawodowych oszustów. Artystów w swoim fachu. Naciągaczy. A na czym dokładnie oszukują cierpiący na fobię kompulsywno-obsesyjną Roy i jego ambitny protegowany, Frank? Ostatnio to "systemy uzdatniania wody". Piwniczne filtry do wody, kupowane po dziesięciokrotnie zawyżonej cenie przez gospodynie domowe, skuszone perspektywą wygrania nieistniejących nagród, takich jak samochody, biżuteria czy zagraniczne wycieczki. Oczywiście nikt tego nie wygrywa. Para oszustów naciąga naiwniaków, a to na kilkaset dolarów, a to na tysiąc. W sumie robi się z tego spora sumka, a współpraca naciągaczy jest całkiem lukratywna.

Prywatne życie Roya nie jest już jednak takie udane. Roy to ogarnięty manią prześladowczą, cierpiący na agorafobię nałogowy palacz, nie posiadający żadnej bliskiej osoby. Z trudem utrzymuje się przy zdrowych zmysłach. Kiedy dolegliwości zaczynają przeszkadzać jego kryminalnej działalności, zmuszony jest poszukać pomocy u psychoanalityka (Bruce Altman).

Roy szuka jedynie sposobu na szybką poprawę swojego zdrowia. Chce brać jakieś pigułki, jednak terapia okazuje się czymś znacznie poważniejszym. Okazuje się, że Roy ma nastoletnią córkę - dziecko, którego istnienie podejrzewał, lecz nigdy nie miał odwagi potwierdzić swoich przypuszczeń. Co więcej, czternastoletnia Angela (Alison Lohman) chce poznać swojego nigdy nie widzianego ojca.
Początkowo Angela zakłóca starannie wypracowany porządek dnia swojego neurotycznego tatusia. Jednak wkrótce w Royu odzywają się uczucia rodzicielskie. W tym samym czasie jego czternastoletnia córka zaczyna przejawiać objawy fascynacji fachem swego ojca.

Nadopiekuńczy oszust, przekonany przez Angelę, zaczyna uczyć ją tajemnic zawodu. Sam nie wie, czy cieszyć się, czy płakać gdy - ku jego zdumieniu, lecz i dumie - Angela okazuje się niezwykle utalentowaną naciągaczką, która chce przystąpić do spółki. A to może zagrozić spokojowi Roya - nie mówiąc już o zrujnowaniu jego dotychczasowego sposobu na życie.

Fałszerz Roy i jego protegowany są o krok od sfinalizowania dealu życia, kiedy nieoczekiwany przyjazd nastoletniej córki Roya kompletnie dezorganizuje ich życie i stawia pod dużym znakiem zapytania powodzenie ich planu.