W sumie, nic takiego się po tym filmie nie spodziewałem, a dostałem chyba komediodramat roku ze świetnym Williamsem, wzruszającym, wzbudzającym sympatię, nieraz odrazę oraz BAWIĄCYM w wyciszonej roli. Początkowo przypomina to trochę kino Wesa Andersona, tyle że w bardzo stonowanej formie i w dość ostrym wydaniu (synalek jest niewyżyty seksualnie i np. masturbuje się z pętlą na szyi), potem zaś dość gładko przechodzi w satyrę, najłatwiej powiedzieć (by też za wiele nie zdradzać), na głupotę ludzką - może czasem za mało subtelną, ale ciągle trzymającą wysoki poziom, a ponadto, nie przypominam sobie, by coś podobnego ostatnimi czasy powstało, więc plus za oryginalność.
A poza tym wszystkim, mamy tu świetne aktorstwo, jak już wspominałem, pierwszo- (słodki Daryl Sabara z 'Małych Agentów' idealnie nadaje się teraz na nastoletniego gbura) i dalszoplanowe (co jest ważne, bo sporo tu komizmu charakterów), sporo humoru, trochę wzruszeń i sympatyczny, przemyślany soundtrack, którego utwory nieraz ironicznie współgrają z obrazem (choćby genialna jedna z ostatnich scen, w której pobrzmiewa 'Under Pressure' Queen i Bowie'ego, czy też idealnie wykorzystany 'Love Is Simple').
W sumie, zważywszy na to, że w kategorii za najlepszy film będzie teraz aż 10 nominacji w rozdaniu oscarów, 'Najlepszy tata świata' może być w sumie taką przyszłoroczną 'Małą Miss'. Będę trzymał kciuki.