A więc znafcy go skrytykowali, bo taki film, jeśli już, to musi być realistyczny, trzymać się kupy i tak
dalej. Jak ma straszyć, to musi być straszny. Jak się buduje napięcie, to nie wolno mieszać
gatunków. W ogóle zero zaskoczenia i na dodatek jeszcze jeden z tych czarnych fatalistycznych
slaszerów rodem z kina VHS.

Obejrzałem ten film jak bezpretensjonalne gówno, którym miał być. Kiedy przychodzi producent i
mówi, że trzeba trochę "Krzyku", trochę perwery, jedną mądrą laskę, co zna survival i nad dodatek
zakręcić szesnaście razy fabułą, na koniec jeszcze zakręcić fabułą, to tak ma być.

Ciekawe, jak było dalej? Gdyby zapobiegła śmierci policjanta, pewnie jakoś by to wyjaśniła, z
wyjątkiem zabicia narzeczonego. Do tego momentu w USA jakoś by to przeszło. W Polsce i tak
poszłaby siedzieć. Prokurator i sędzia argumentowaliby w ten sposób: mogła próbować uciec, a
nie bawić się uporczywie w obronę konieczną, którą ostatecznie wiele razy przekroczyła.

Jednak film to film i należy go zrozumieć tak, jak się zakończył, czyli że ona jedyna ocalała i jako
jedyna mogła podać swoją wersję wydarzeń. Jest tylko jeden problem. W jej ramieniu tkwiła
policyjna kula. Podejrzewam, że tak zdolna dziewczyna zdołałaby ją sama sobie wyciągnąć. A
może przeszła na wylot? Nie wiem. Wiem, co powinni zrobić malkontenci. Wziąć jednak tę łopatę
i dołączyć do reszty trupów w filmie.