"Nasze magiczne Encanto" jako animacja Disney'a oczywiście niezaprzeczalnie trzyma pewien wyśrubowany poziom. Nie trzeba chyba przekonywać, że zarówno muzycznie jak i wizualnie jest to działo na bardzo wysokim poziomie. Niemniej jednak już od dawna nie oglądałem animacji, która miała by tak fenomenalny początek... i tak mierne zakończenie.

I jeśli mogę od początku właśnie zacząć, to pierwsze co się nam rzuca w oczy i uszy to niesamowita wręcz ścieżka dźwiękowa i jej zgranie z obrazem. Piosenki są fenomenalne i chociaż te w angielskiej wersji językowej są trochę bardziej "dźwięczne" to nasi polscy aktorzy trzymają poziom. Sekwencje musicalowe są świetnie wyreżyserowane i poprzez swoją abstrakcyjność i oderwanie od rządzących światem praw, przypominają trochę genialnego w tym względzie "Herkulesa". Postacie są piękne i pięknie zanimowane, a przekaz głęboki i nieoczywisty... do pewnego momentu.

Najlepszym i najbardziej chwytającym za serce i dającym do myślenia kawałkiem jest chyba "Skorupa", chociaż do "Chcieć znaczy móc" poziom jest jeszcze jako tako utrzymany.
Potem jednak z dojrzałej i nieoczywistej puenty Disney rezygnuje i decyduje się na wykładanie wszystkiego jak krowie na rowie. Ja wiem, bajka dla dzieci. Ale, wszystko to co tak pięknie krok za krokiem było tworzone, poważne wątki depresji, brania na siebie więcej niż jest się w stanie, dążenie do czyichś oczekiwań których i tak nie da się spełnić, brak akceptacji siebie - wszystko to budowane do tej pory subtelnie, nagle jest rzucone widzowi prosto w twarz w postaci zwykłej kłótni i niemal natychmiastowego pogodzenia się. Kulminacja i rozwiązanie wątków jest tu tak szybkie i tak obok siebie, że łatwo jest je wręcz przegapić. Po prostu było źle i nagle jest dobrze.

Wszystko to składa się na obraz, jasne ładny, ale pozbawiony głębi którą tak usilnie i z powodzeniem budowano na początku. Z filmu, który mógłby konkurować z takimi majstersztykami jak "Coco" czy "W głowie się nie mieści" wychodzi kolejna przeciętna "Vaiana". Zmarnowany potencjał. Szkoda.