Moim zdaniem wychodzisz z błędnego założenia, że akcja musi toczyć się w celu wyjaśnienia czegoś. Czasem uroda filmu tkwi właśnie w niejasności, w pokazywaniu piękna obrazów, złożoności ludzi. Tez nie lubię artystowskiego bełkotu, sztuka nowoczesna dla mnie w większości prawdziwą sztuką nie jest, a zwykle pseudointelektualnym chrzanieniem, które ma się spodobać środowisku i dotującym "dzieło" urzędasom, ale... oj to nie w tym filmie.
"Nic osobistego" to prezentacja scenek z życia postaci, do głębszego opisu których nie mamy po prostu dostępu i musimy przyjąć, że bardziej intymnie ich nie poznamy, niż nam się na to pozwoli. Można się czepiać scenariusza - za szybko zmienianych nastrojów i wzajemnego nastawienia bohaterów, no ale przecież trudno bohaterkę zaliczyć do normalnych, więc i nie dziwi zmiana nastrojów, poszukiwanie zaufania u pierwszej osoby, która wydaje się wiarygodna. Może i czegoś brakowało, jakichś momentów, które bardziej wiarygodnie pokazałyby powody zbliżenia bohaterów. Np. scena ataku choroby i prośby o nocne czuwanie cały czas wyglądała mi bardziej na próbę zaciągnięcia do łóżka, którą bohaterka przyjmuje, a nie na prośbę o rzeczywistą pomoc w chorobie - coś mi tam nie grało.
No ale generalnie jak dla mnie film ma w sobie dużo uroku i piękna, a akcja rysowana jest w dobrym, spokojnym, właściwym tematowi tempie.
Odnośnie sceny tarzania się - wyobraź sobie, ze łazisz kilka tygodni/miesięcy po odludziu, śpisz na karimacie w namiocie w surowym klimacie, w brudzie i smrodzie. No i nagle masz możliwość wyspać się w czystej i mięciutkiej pościeli. Ta scena pokazała, że w bohaterce bunt i gniew, chęć wyobcowania, oddaje pole przemożnemu pragnieniu powrotu do normalnego życia, nawet choćby zwyczajnych wygód. Po prostu żarełko, muzyczka i pościel na pewnym etapie drogi ją złamały i kolejne kroki to już powrót z dziczy... coś co nie było dane np. bohaterowi "Into the wild"

Mnie te obrazy nie urzekły,a nawet nie przekonały. Wszystko było takie jakby robione na szybkośći (? ciężko mi to wytłumaczyć,wybacz) i bez dobrego zastanowienia się nad tworzeniem scen oraz łączeniem ich ze sobą.
Po napisaniu mojego 1 posta zorientowałem się, że to debiut,więc parę rzeczy możnaby wybaczyć.
Dzięki za tłumaczenie sceny z łóżkiem, teraz ma sens :)
Pozdrawiam

Zgadzam się absolutnie z każdym twoim słowem. Scenariusz jest niewiarygodny, powiedziałabym nawet pozbawiony sensu, nieprzekonywująca jest gra aktorów, przerywniki z napisami są delikatnie mówiąc zbędne, a cały film okrutnie rzewny.

wg mnie scena z łóżkiem to taki bardziej "psikus" lub może lepiej eksperyment, przecież ona zostawiała w tym domu ślady po sobie, przestawiała kubki, tarzała się w łóżku żeby zostawić zapach, zostawiła nawet włos

Dajac temu filmowi 2pk, kompromitujesz się.
Twoje wywody przypominaja mi do złudzenia maniacką pasję audiofilów hi end -owych, którzy dla kilku khz i db potrafią produkowac podobne rozprawki.

To może przedstaw jakieś argumenty przemawiające za tym filmem, bo sam się kompromitujesz.
Pozatym to co napisałem,to żadne wywody, to po prostu sucha ocena tego fatalnego filmu.

Dobrze, że każdy słaby film zasłuży na taki wywód z Twojej strony. :)

Zawsze trochę przykro, że coś, co do nas trafia w samo serce przez kogoś zostaje zmieszane z błotem. Rozumiem sens mieszania z błotem czegoś co zwodzi masy, jest bezczelnie oszukańcze, kuglarskie, puste. Ale zmieszać z błotem kameralny film, który nigdzie się nie pcha i tak intensywnie dotyka istoty kondycji ludzkiej to naprawdę smutny przypadek.

Ma prawo do własnej opinii, nawet ma prawo ją wypowiedzieć. Tylko w moim przypadku, na przykład, jak coś jest aż tak słabe, jak opisuje ten pan powyżej, to mi się zwykle nie chce o tym mówić. Tym bardziej produkować referaty. Więc coś go jednak tknęło.

A ja tylko chciałam o "obrzydliwej scenie z trupem" Kochałeś kiedyś kogoś ? To jedna z najpiękniejszych scen w tym filmie. Pozdrawiam

Moja interpretacja.

Silna kobieta z jakiegoś powodu przechodzi załamanie, traci wiarę w ludzi i upadla się szukając sama nie wie co

Co z tego, że zostawia ślady?
Ona chce wiedzieć czy będzie ścigana, czy zostanie zgwałcona, czy poradzi sobie bez cywilizacji bo na niej z jakiegoś powodu się zawiodła...

życie w "parze" to gra pomiędzy dwiema doświadczonymi osobami...
można ją odczytywać jak komu wygodnie, a napisy są przekorne pomimo pozorów.

końcówka za to jest bardzo wieloznaczna.

moja interpretacja:
ona przyjmuje "prezent" w postaci domu na cyplu, czas jaki w nim była nie został dokładnie określony, może kilka dni, a może kilka miesięcy.
czy sobie poradzi sama na własnym gospodarstwie? może nie, może tak.

scena ze śmiercią w łóżku to:
jeśli chcecie ścigajcie mnie, znajdzcie mnie...
zameldowanie z użyciem karty kredytowej do tego nawiązuje - tu jestem.

a może się mylę? ;-)
jeśli umarł może wróci po pół roku i zacznie nowe życie, a moze jej się odwidzi? "nie ufam Ci"...
zasłużyła na strzelbę?

zastanawiam się nad tym filmem.
mi nie odpowiada bo jest zbyt enigmatyczny i pragmatyczno uduchowiony... dziwny.

chciałbym być pewny perfekcyjnej interpretacji tego filmu, a nie być świadomym tylko kilku moich "oglądnięć".

dziwny film i tyle.

zakładając, że testament został w domu to ona pyta "sąsiadów":
"czy zasłużyłam na mój dom?"

tu jestem, dajcie mi go...

może o to w tym chodzi? sprawdzić czy dostanie spadek...

No tak, ocenia to osoba, która filmy o papieżu oceniła na 10 xD Pozdro, idź do kościoła po "lepszą" sztukę!

to samo sadze. Nie mam nic przeciwko powolnym filmom ,ale to nie byl film tylko zlepek krajobrazow (fakt faktem ladnych ale wystarczylo wydac album ze zdjeciami...) Ruda jest chamska i ciezko bylo to ogladac, oczywiscie pomoglo to ze jest ladna. Strata czasu

ddoatkowo chyba cos przegapilam bo nie zauwazylam w tym filmie milosci