Były efekty specjalne pokazujące fale tsunami i jego skutki, całkiem oszałamiające i przyprawiające o dreszcz, że ktoś mógł być w centrum tego chaosu ale w sumie jakoś mało tego tsunami w filmie o tsunami było. Były wzruszające sceny walki o przeżycie, poszukiwania zaginionych bliskich, rozpacz mieszająca się ze szczęściem niektórych ale jakimś fałszem mi zalatywało. Owszem na początku filmu była wskazówka, iż jest to historia jednej z rodzin dotkniętych kataklizmem ale aż się prosiło pokazanie rozmiaru tej tragedii w szerszym kontekście. Pokazanie zniszczonego nabrzeża i tłoku w "szpitalach" to ciut za mało.Cały seans miałam wrażenie jakby tsunami pokiereszowało tylko turystów, obcokrajowców a tubylcy jedynie dzielnie ratowali ich i opatrywali rany. Tyle, że turyści którzy przeżyli wracali potem do siebie (np. samolotem podesłanym przez ubezpieczyciela) a co z ludźmi, którzy zostali w zrujnowanym kraju? O nich nie ma słowa w filmie. Spodziewałam się, że w napisach końcowych będzie wzmianka ilu zginęło i zaginęło i jak wielkie i dotkliwe na lata straty odniosły państwa dotknięte tsunami ale się nie doczekałam... A szkoda, bo tak to została jedynie historia jednej przesłodkiej rodzinki, która się bardzo kochała i wygrała los na loterii życia.