Też dawno tak się nie śmiałem przy filmie, a jednocześnie i niezły dramat.

Świetny komentarz, odniosłam podobne wrażenia, dlatego się pod nim podpisuję i również polecam.

Wciąga od początku do końca, a na końcu aż żal ,że to już koniec. Nie jest to mój ulubiony film, ale chyba go jeszcze długo zapamiętam i napiszę tak bardzo po ludzku, coś we mnie poruszył, a oglądanie go sprawiło mi wielką przyjemność i była to głębsza rozrywka, niż te ocenione na bardzo dobre, dlatego daję 9

Zgadzam się z Wami, zasłużone 10, ja również dawno nie widziałam tak dobrego filmu, chociaż muszę powiedzieć , że również dzisiaj oglądałam " Legendy ringu" ze Stallone i De Niro i też mu dałam 8 bo równie dobrze się bawiałam i również polecam :)

A nie ulegacie trochę presji tego, że to film z taką średnią, to jak mi się podobał, od razu muszę dać 10. Film fajny, wzruszający, śmieszny, ale też nad wyraz prosty i spłaszczony. Oto wkracza do życia sparaliżowanego milionera, człowiek z jakiegoś marginesu społecznego i każda rada jaką udziela jest trafiona w samo sedno. Kobieta z listów okazuje się piękna i wyrozumiała, Jazda sportowym samochodem nie powoduje żadnych problemów, obraz oczywiście jest niezły, inny kandydaci na opiekuna skrajnie dziwni itd. Trochę to dla mnie wszystko za proste i idealne, żeby oceniać na 10. :)

A ja myślę, że wcale nie jest proste, to Ty w mojej ocenie spłaszczasz każdy wątek tego filmu. Po pierwsze, żadna rada nie była od razu trafiona, wręcz przeciwnie. Kobieta z listów okazuje się piękna (no to już zależy od gustu) i wyrozumiałą, wyrozumiała na co? Ze ten uduchowiony i bogaty wewnętrznie człowiek (i nie tylko) był sparaliżowany? Nie bardzo rozumiem Ciebie ale jestem kobietą więc w mojej ocenie to żadna wyrozumiałość a docenianie człowieka jako człowieka a nie maszynki niesprawnej do zaspokajania potrzeb fizycznych, kobiety mają większe potrzeby... Jazda samochodem nie powoduje żadnych problemów, a jakie ma powodować? Inni kandydaci na opiekuna skrajnie dziwni ? Raczej bardzo sztampowi, skrajnie dziwny był ten, którego wybrał, źle wychowany, nie współczujący i mało rozgarnięty, przy czym prawdziwy i szczery do bólu. Za proste i idealne... Nic nie było ani proste, ani idealne, oboje uczyli się swoich, jakże odmiennych światów, przewijałeś ten film, czy co? Poza tym, gdybyś nie zauważył to scenariusz filmu został nakręcony na podstawie autentycznych faktów, jak wiec możesz oceniać w ten sposób to, co rzeczywiście miało miejsce? Doznałeś we własnym życiu ciekawszych uniesień? To napisz do kogoś, może zostaniesz milionerem, ja osobiście żyję już trochę na tym świecie i nie uważam, by moje życie było nudne, ani moich przyjaciół, nie mniej, nie znam podobnie niesamowitej, wartej nakręcenia historii. Jeśli zaś chodzi o techniczną stronę, nie jestem znawcą ale uważam, że jest na przyzwoitym poziomie i to jako przeciętnego widza, w pełni mnie satysfakcjonuje. Nie piszę do Ciebie po to, byś zmienił ocenę, ale byś zrozumiał ocenę innych, bo mam wrażenie, że podszedłeś do niego z nieco niskiego pułapu, jak znajdziesz czas, zachęcam Cię do ponownej projekcji i głębszej analizy, biorąc pod uwagę moje sugestie. Pozdrawiam.

No jak nie jest trafiona, wszystko co Driss mówi i proponuje w krótszej, bądź dalszej perspektywie okazuje się słuszne. Już nawet nie chodzi mi o to, że skoro, tak dużo wie o życiu, to czemu jego, wygląda dość mizernie (nie chodzi mi o pieniądze, a raczej relacje z matką) tylko, jest to mało prawdopodobne mieć słuszność na każdym polu. Kobieta, mogła się po prostu przestraszyć życia z człowiekiem, który wymaga wiele poświęcenia i opieki. Przecież w każdym momencie życia pary, małżeństwa, dwojga ludzi, nie może uczestniczyć opiekun. Sama, już zawsze, musiałaby podjąć się opieki nad nim, przy której, oczywiście, opiekun by jej pomagał, ale wciąż, wielu by to na początku wystraszyło. Musiałaby się zdecydować na życie, wbrew pozorom dość trudne i obarczone sporą odpowiedzialnością. I nie byłby to wynik nawet wyrozumiałości, jak słusznie zauważyłaś, tylko świadomości, że może zadaniu nie podołać, bądź nawet nie chce mu podoływać, za co nie można by mieć do niej specjalnych pretensji. Jazda sportowym samochodem, szczególnie taki sposób jazdy, może spowodować problemy z oddychaniem u osób całkowicie sparaliżowanych. Po coś się jednak konstruuje samochody dla niepełnosprawnych, szczególnie w takim stopniu, gdzie człowiek jest sprawny tylko od szyi w górę. Nie wspominając o tak prozaicznym przykładzie jak to, że Philippe po prostu mógłby się przechylić w bok, bo nie miał kontroli nad swoim ciałem, a pasy w zwykłym samochodzie, przed czymś takim nie zabezpieczają, i utrudnić jazdę, spowodować wypadek, cokolwiek. Co do opiekunów bardziej chodziło mi o to, że nie zgłosił się do pracy ani jeden profesjonalny opiekun. Jak sama piszesz, "bardzo sztampowi". Czy to oznaka, że film pokazuje prawdziwe życie, czy raczej jego zarys i stereotypowe spojrzenie, żeby lepiej się oglądało? Moim zdaniem to drugie. Co do scenariusza, on nie był kręcony na podstawie faktów, tylko w oparciu o nie. To znaczy, że taka historia, ogółem, miała miejsce, co niekoniecznie oznacza, iż konkretne sytuacje w filmie wydarzyły się naprawdę. Ja nie napisałem, że film jest nudny. Film jest: dobry, śmieszny, wzruszający i ciekawy. Wszystko dobrze, z tym, że słyszałem o nim takie zachwyty, średnia ocen na FW wskazuje na 3 miejsce w historii kina, to też spodziewałem się więcej Jest sporo filmów mówiących o relacjach, problemach i co najważniejsze radzeniu sobie z nimi, w moim odczuciu znacznie lepiej niż ten. I o to mi tylko chodziło. :)

Ależ nikt Ci nie broni myśleć jak myślisz, chociaż w moim mniemaniu Twoje rozumowanie jest zupełnie odojechane, być może to właśnie problem życia w Pl, tak jak napisał założyciel tematu. Tak czy inaczej, ja nie zamierzam Cię do niczego przekonywać, ani wyprowadzać z błędu, przedstawiłam Ci jedynie stanowisko ludzi, którzy się filmem zachwycają i widzą w nim to, czego Ty nie dostrzegłeś, zaś nie dostrzegają problemu, tam gdzie Ty go widzisz. Wszak wszyscy jesteśmy inni, inaczej odbieramy, inaczej czujemy, jesteśmy zaradni albo mniej, myślimy różnymi kategoriami i mamy inny poziom empatii.... I dobrze, inaczej byłoby strasznie nudno :)

I tu, akurat, się zgodzę. :) Może nie jest ze mną aż tak źle. :P