Oszczędny i poruszający. Swoją drogą jak łatwo człowiek wzrusza się losem drugiego człowieka-emigranta, kiedy widzi to na filmie, bo w życiu jak się widzi "niewidocznego" na własnej ulicy, to jakoś trudniej to przychodzi, a przecież nikt naiwnie nie myśli, ze u nas to emigranci mają przyzwoity żywot i nikt nikogo nie wykorzystuje, to trochę retoryczne stwierdzenie. Cokolwiek z oszczędnością kłóci się wątek handlu organami, motyw sensacyjny,ale przecież to fakt, jednocześnie czy desperację tych ludzi nie dało się pokazać bez tego wątku? W końcu nie każdy trafia na takich typów jak senior Juan. Ale znamienne, że niewidocznych nie wykorzystują tylko tubylcy, ale i sami kiedyś niewidoczni, którzy awansowali, dostając status azylanta, uchodźcy albo zdobyli w jakiś sposób papier stałego pobytu, przecież Juan nie jest Anglikiem, ani ten obleśny typas z fabryki, któremu wszyscy z chęcią skręcilibyśmy kark za to jak potraktował Senay. Nie mogę ździerżyć, że każdy tego pokroju drań musi kobietę upokorzyć i wykorzystać seksualnie, rany. Czy naprawdę nikt już nie ma krztyny sumienia? Dlaczego tacy się stali, to ma być odwet za to jak ich kiedyś traktowano, pewnie tak, chociaż co to za odwet na tych, którzy są w takiej samej sytuacji, ale w tym rzecz, ci dranie dokładnie wiedzą, że nielegalny nie może nic zrobić jeśli chce zostać i żyć, musi iść na każde ustępstwo i na każde draństwo, jakie ci zaproponują, jeśli nie, to żegnaj kraju-raju, bo chyba wierzą, że kiedyś osiągną przynajmniej częściową stabilizację, chociaż, jak można się łudzić, że tak sie stanie, skoro oficjalnie nie istnieją. Naprawdę parszywy los. Niektórym się udaje, niektórzy to dranie, a niektórzy tylko zbierają baty. Film kończy się niemal szczęśliwie, Okwe i Senay osiągają obydwoje to, co chcą, jakim kosztem i czy do końca tego właśnie chcą? A dlaczego życzymy im powodzenia i wzruszamy się ich losem, bo to porządni ludzie, sympatyczni ludzie, dobrzy ludzie, tylko, że w życiu rzadko, a może wcale nie potrafimy tak patrzeć na emigrantów, to smutne