Spostrzegawczo i kapitalnie napisane. Ja początkowo oglądałem film z perspektywy osoby dorosłej, jednak w miarę jak postępowały starałem się zrozumieć jak daną rzecz mogłoby zrozumieć dziecko. Piszę starałem, bo nie wiem czy "bagaż doświadczeń" jaki wiąże się z wiekiem pozwala obiektywnie spojrzeć na akcję oczami dziecka i zrozumieć jego motywy i uczucia. Oceniając czyny i motywację bohaterów można się kierować pojęciami dobra i zła, jednak w każdej kulturze jest ono rozumiane inaczej, a co dopiero jeśli chodzi o jego pojmowanie przez dorosłych i dzieci. Film mimo na pierwszy rzut oka może wydawać się prosty, (ot walczące ze sobą dzieciaki z super mocami), jednak jest tu dużo wątków społecznych, które ubogacają to działa i nadają mu wartości

Błędnie postawione pytanie, nie ma czegoś takiego jak "empatia", to tylko konstrukt społeczny.
Instynkty stadne są wrodzone - acz one obejmują bardzo różne... skłonności i jeszcze mogą ulegać wielu dziwnym modyfikacjom.

Temat jest oznaczony jako spoiler, bo to przemyślenia na temat filmu,
a nie dywagacje na temat genetyki - to raz.

Dwa -Jestem jednak przekonany że istnieje coś takiego jak empatia,
tak samo jak istnieją narody, religia etc..
To że pojęcia te być może pierwotnie nie miały żadnego oparcia w faktach, 
nie zmienia tego że teraz je mają - choćby w wymiarze autosugestii czy przyjęcia się w mowie 
(cytując klasyka: "kłamstwo powtarzane tysiąc razy staje się prawdą")

Trzy - Ja tam jednak wolę determinizm społeczny od genetycznego.

Ciekawa interpretacja

Bardzo dobra analiza i interpretacja. Tez tak odebrałem przesłanie filmu. Warto obejrzeć chociaż szarpie nerwy bardziej niż niejeden gorefest.

Zachowanie dziecka jest z grubsza wypadkową czego doświadcza. Nie chodzi tylko o to, że kopiuje przemoc. Różne rodzaje niemądrych sposobów wychowania mogą prowadzić do patologii.
Trafiają się wyjątki wrodzonego uszkodzenia mózgu powodującego psychopatię, ale są to bardzo rzadkie wyjątki, których nie nalży przekładać na ogół.
Za patologiczne zachowanie dziecka odpowiada jego dorosłe otoczenie.
Wrodzony psychopata, psychopatą będzie zarówno w wieku 6, jak 60 lat i w tym dorosłym narobi większych szkód. Jest to jednak zjawisko, powtarzam, skrajnie rzadkie.
Większość dzieci jest o wiele wrażliwa niż dorośli. Ich ewentualne okrutne zachowania wynikają z nieświadomości, nie chęci zrobienia krzywdy, tym bardziej . I tu właśnie zaniedbanie dorosłych, że tej świadomości nie wpoili.

Uważam że ten film jest daleki od bycia o małym psychopacie i kompletnie nie o to mi chodziło.
Przejrzałem swój tekst i przyznaję że może być trudno z niego wywnioskować co dokładnie mam na myśli jeśli nie pamięta się dość dobrze większości scen z filmu, lub nie odebrało się ich tak samo jak ja.
Z moimi kiepskimi umiejętnościami pisarskimi nie potrafiłem tego napisać bardziej klarownie, szczególnie że film dotknął mnie głęboko pod względem osobistym.

Myślę że szczególnie mylący może być ten fragment
"Każdy jako dziecko będzie miał dość czasu żeby dostatecznie rozwinąć w sobie empatię.
No chyba że jednak nie.

Wtedy nikt z dorosłych nawet nie pomyśli że na jego osiedlu może być coś nie tak."

Pisząc "no chyba że jednak nie" nie miałem na myśli chłopca-psychopaty który organicznie nie jest w stanie odczuwać empatii,
tylko rodziców którzy bez wyjątku nie mieli tej empatii dość by zauważyć że dla kogoś rozgrywa się własnie sprawa życia i śmierci.


Mam nadzieję że swój stosunek do "psychopaty" wyjaśniłem, teraz idę dalej

"I tu właśnie zaniedbanie dorosłych, że tej świadomości nie wpoili."
Uważam że nie o to chodzi (w życiu, a już kompletnie w tym filmie)
Każde dziecko, wróć każdy człowiek powinien sam to sobie przepracować, przemyśleć i ułożyć.
Nie można tego po prostu wpoić, można dać wsparcie, wskazówki, nie przeszkadzać, ale nie można po prostu wpoić.

Już po napisaniu tych moich bazgrołów te pół roku temu widziałem wywiad z reżyserem.
Stwierdził on że pamieć o dzieciństwie, a szczególnie o naszym sposobie myślenia jest wypierana przy wkraczaniu w dorosłość, bo skupiamy się na dorosłych sprawach, a nie na tym że lizaliśmy piach jako młokos.
Mówił że dopiero kiedy został ojcem i obserwował swoje dzieci zaczął na nowo interesować się tym okresem w swoim życiu i przypominać sobie cząstki wspomnień.
Podał też anegdotę o tym jak to "postrzelił" mewę i przez noc myślał nad tym że ona własnie teraz powoli kona i że to nie dlatego wie że przemoc dla zwierząt nie jest dobra, nie dla tego że powiedziała tak mama, tylko dlatego że on sam tak poczuł.

Cały wywiad(eng) dostępny tu https://www.youtube.com/watch?v=Zh-jpPjb6to



Na zakończenie przyznam się że film trafił do mnie bo pamiętam że byłem dość długo apatycznym gnojkiem. I nie, nie chodzi o to że robiłem jakieś straszne rzeczy, starsi ludzie wspominają że byłem miłym dzieciakiem.
Ale po prostu jestem w stanie sobie przypomnieć jak miałem kompletnie wywalone na wszystkich i wszytko co nie dotyczyło mnie osobiście.
I trochę mnie to dzisiaj przeraża.

Nie zgadzam się, że dziecko samo sobie wypracowuje empatię. Tę kształtują i mają kształtować dorośli. Charakter dziecka kształtuje też co samo przeżyło.
Weźmy dziecko goniące kota, zgniatające chomika. Ono nie robi tego po to, żeby zadać ból, tylko dlatego, ze widzi mięciutką kuleczkę do ugniatania, co jest przyjemne sensorycznie- robi to, bo sobie z zadawanego bólu nie zdaje sprawy. Od tego jest rodzic/opiekun, by to uzmysłowić.
Gdyby dziecko samo się kształtowało, nie potrzebowałoby rodziców. Oczywiście rodzi się z pewnym rodzajem percepcji, cech wrodzonych, ale w którym kierunku się rozwiną duży wpływ ma otoczenie i wczesne doświadczenia.
Filmu nie oglądałam. Trafiłam tu przypadkiem z ''Lolity'', której recenzję przeczytałam.

Nie mam zielonego pojęcia jak można przejść z Lolity do Niewiniątek.
Do tak jakby z Sinatry trafić do Rammstein.

Piszę tu teraz do ciebie i wszystkich innych którzy zajrzą do tego wątku bez oglądania Niewiniątek:
Pisałem to TYLKO I WYŁĄCZNIE w odniesieniu do filmu i jeśli czytałeś to bez jego znajomości czytałeś coś co nie ma kompletnie sensu. Proszę mi tu nie wyskakiwać z socjologicznym, biologicznym, religijnym czy jakimkolwiek innym roztrząsaniem pytania czy empatia jest wrodzona bo kompletnie nie mam ochoty o tym dyskutować.
Nie w oderwaniu od filmu, a przynajmniej nie tutaj.

Oznaczyłem wątek jako SPOILER z jakiejś przyczyny...

To słabo pojmujący jesteś, Co widać nawet po tym, że piszesz do mnie w formie męskiej. I nie unoś się tutaj!
Film to jakaś fantazja z wątkami nadprzyrodzonymi. Ty zadałeś pytanie o źródło empatii, to odpowiedziałam.
Słowo - spojler jest dla czytającego, nie piszącego. Ma ostrzegać przed zdradzeniem treści komuś, kto nie oglądał.
Zakładając dyskusję musisz się też liczyć, że ktoś ci odpowie i zrobi to według własnego uznanie. Nie jesteś od dyktowania innej osobie co i gdzie ma pisać. Jak nie umiesz się z tym pogodzić, nie zakładaj wątków.

Gratuluję wysoce rozwiniętej umiejętności pojmowania.

Wiesz może ja jestem jakimś głupim i naiwnym idealistą bo wydawało mi się że forum filmowe jest miejscem dyskusji o filmach
i to zazwyczaj o takich które się obejrzało.
Ale cóż jak mogłem nie przewidzieć że mówiąc o nim ktoś będzie chciał mnie przekonać że Bóg wszytko wybacza,
Freud jest mądrzejszy od Nietzschego, a zupa Haliny była za słona.

A ja gratuluję ,,wysoce rozwiniętej'' potrzeby wykłócania.
No ale przynajmniej się dowiedziałeś czegoś nowego o forum filmowym. Dobre i to.:)