Gdy Judyta (Danuta Stenka) zostaje porzucona przez męża, postanawia wraz z nastoletnią córką Tosią (Joanna Jabłczyńska) przeprowadzić się do podwarszawskiej wsi. Tam, wspierana przez przyjaciółkę Ulę (Joanna Brodzik), buduje dom. Tymczasem do redakcji, w której pracuje Judyta przychodzą listy od tajemniczego mężczyzny, niejakiego Leona Zakrzewskiego. Judyta korespondencyjnie pomaga mu otrząsnąć się po odejściu żony, a w międzyczasie poznaje Adama (Artur Żmijewski). Jeszcze nie wie, że tak naprawdę Leon i Adam to te same osoby.

Judyta mieszka w Warszawie, jest żoną nieźle prosperującego biznesmena, ma dorastająca córkę. Poświęciła się rodzinie, prowadzi dom i wychowuje Tosię, coraz mocniej wkraczającą w okres młodzieńczego buntu. Nie pracuje zawodowo na pełnym etacie, ale związana jest z redakcją pewnego pisma dla kobiet, gdzie prowadzi dział kontaktów z czytelnikami, co polega na odpowiadaniu na listy dotykające najrozmaitszych spraw – od problemów z biurokracją po najbardziej intymne sprawy czytelniczek i czytelników.

Judyta (Danuta Stenka), 37-letnia kobieta, matka nastoletniej Tosi (Joanna Jabłczyńska), próbuje na nowo ułożyć sobie życie po nieudanym małżeństwie. Mimo osobistych niepowodzeń kobieta nie traci ducha, a wręcz przeciwnie - cechuje ją niezwykłe poczucie humoru, autoironia oraz determinacja. Pokonuje przeciwności losu, znajduje dla siebie i swojej córki nowy, lepszy pomysł na życie. Po rozwodzie musi wyprowadzić się z mieszkania i zamieszkuje w ciasnej kawalerce. Postanawia jednak pożyczyć pieniądze i kupić działkę pod Warszawą. Buduje dom i przenosi się na wieś. Na życie zarabia odpisując na listy czytelnikom popularnego pisma kobiecego. Tą drogą nawiązuje korespondencję z niejakim Leonem Zakrzewskim, który poprosił redakcję o poradę i wsparcie. Z czasem korespondencja służbowa zaczyna przeradzać się w bardziej osobistą. Leon proponuje Judycie nawet spotkanie, ale kobieta zamiast iść na randkę organizuje ognisko dla znajomych. Na imprezie poznaje Adama (Artur Żmijewski), socjologa, który współpracuje z redakcją. Judyta, nauczona własnym doświadczeniem, początkowo broni się przed uczuciem, ale w końcu zakochuje się z wzajemnością w Adamie. Córka również akceptuje nowego partnera matki. Wszystko wydaje się zmierzać do szczęśliwego końca. Jednak Judyta odkrywa, że Adam jest wobec niej nielojalny, mimo wcześniejszych ustaleń, że nigdy tego nie uczyni, musiał zajrzeć do jej komputera. Znał bowiem szczegóły jej korespondencji z Leonem. Kobieta, urażona do żywego, zrywa z Adamem. Teraz postanawia już nieodwołalnie - żadnych facetów, nigdy w życiu!

Opowieść o kobiecie, której jednego dnia wali się bezpieczny świat, w którym żyła i która zaczyna walczyć o swoje życie i szczęście, znajduje swoje miejsce na ziemi, buduje dom - i za to wszystko spotyka ją nagroda w postaci wielkiej, szczęśliwej miłości. Judyta, bohaterka filmu, mieszka w Warszawie, jest mężatką, ma 16-letnia córkę, Tosię. Większość czasu spędza w domu gotując, sprzątając i wychowując córkę. Stara się być dobrą żona i matką, choć dorastająca córka weszła właśnie w okres "burzy i naporu" i dostarcza Judycie nieco problemów. Mąż - biznesmen jest bardzo zajęty. Judyta dorabia odpisując na listy czytelnikom popularnego pisma kobiecego. Listy dotyczą zarówno porad z dziedziny gospodarstwa domowego, jak i dotykają poważnych życiowych problemów.

Główną bohaterką "Nigdy w życiu" jest warszawianka Judyta, której życie się nieco zmienia, gdy jej mąż znajduje sobie kochankę i ją opuszcza... Judyta ma także nastoletnią córkę Tosię, więc nie może pozwolić sobie na załamanie. Poświęca się pracy w redakcji jednej z gazet, gdzie zajmuje się "rozmowami" z czytelnikami. Odpowiada na ich listy poruszające rozmaite problemy.
Judyta zmienia swoje życie, buduje nowy dom na wsi i niespodziewanie zakochuje się...

Judyta jest 37 - letnią kobietą, pracującą w redakcji. Pewnego dnia jej uporządkowany świat się zawala. Tomasz - mąż Judyty ma kochankę, która spodziewa się jego dziecka. Po rozwodzie proponuje byłej małżonce kawalerkę, pozostawiającą wiele do życzenia. Judyta jednak odnajduje w sobie niezwykły dla niej upór i determinację, znajdując fundusze na budowę własnego domu, do którego wprowadza się wraz ze swoją nastoletnią córką - Tosią. Dodatkowo zapoznaje się bliżej z przystojnym kolegą z pracy - Adamem. Wkrótce na nowo poznaje, co znaczy być zakochaną i szczęśliwą. Niespodziewanie jednak w życiu Judyty pojawia się skruszony Tomasz. Okazuje się, że dziecko, którego spodziewała się jego kochanka nie jest jego...

Film opowiada o perypetiach kobiety po 30-estce o imieniu Judyta. W chwili gdy ją poznajemy Judyta zaczyna tracić grunt pod nogami. Mąż po wielu latach małżeństwa, przyznaje się do zdrady, dorastająca córka Tosia na każdym kroku demonstruje swój indywidualizm, a w pracy monotonia w odpowiadaniu na nudne listy "do redakcji"... Judyta stawia czoła sprawie rozwodowej, a uzyskane pieniądze inwestuje w budowę domu.
Wszystko zaczyna się zmieniać, kiedy pewnego razu w stosie korespondencji "czytelnik- redakcja" Judyta wraz ze swoją przyjaciółką Ulą odkrywa tajemniczy list od porzuconego mężczyzny...

Judyta mieszka w Warszawie, jest mężatką, ma 16-letnią córkę, Tosię. Dorabia odpisując na listy czytelnikom popularnego pisma kobiecego.
Mąż, Tomasz, informuje pewnego dnia Judytę o tym, że ma kochankę i niebawem będzie miał z nią dziecko. Żąda rozwodu i samochodu a w zamian obiecuje zostawić wspólne mieszkanie. Jednak po sprawie rozwodowej zmienia zdanie - mieszkanie zatrzyma on, gdyż odziedziczył je po swoich dziadkach. Proponuje, by Judyta wraz z Tosią przeniosły się do obskurnej kawalerki.
Judyta jest załamana, nie wyobraża sobie życia w takich warunkach, jednak nie może liczyć na pomoc - jej rodzice, po 40 latach wspólnego życia też postanowili się rozwieźć! Pod wpływem przyjaciółki Uli, podejmuje desperacką decyzję - kupuje za część wartości kawalerki kawałek ziemi położony pod Warszawą. Za resztę pieniędzy zamierza wybudować dla siebie i córki niewielki domek. Jednocześnie z budową domu Judyta cały czas odpisuje na listy czytelników. Tą drogą nawiązuje korespondencję z niejakim Leonem Zakrzewskim.