chyba najlepszy (dla mnie) z całego filmu był aktor w niebieskim kostiumie pacjenta, jego wygląd, nieudolność aktorska oraz w filmie dobrze mnie rozbawiła. a tam przytoczę dwie fajne scenki

1) gościa łapie macek za szyję, w ręku ma maczetę, to znowu wiele się nie zastanawia, maczeta poszła w ruch ale tutaj bidoczek się omylił troszku źle ocenił trajektorię maczety i z całej siły ciach! w nóżkę!! ach, przez chwilę już myślałem że dokonał samoamputacji (to by była genialna scena) ale skończyło się tylko na okulawieniu.

2)jak zamykają klapę do piwnicy, to zaraz potem jest popis umiejętności filmowego smerfa, z tak wielkim podnieceniem i niemal namacalnym entuzjazmem mówił o wielkiej szkodliwości rdzy na zdrowie demonów, używał rozbudowanej intonacji, wykrzykników, żywej gestykulacji, szczególnie w końcowej fazie wypowiedzi gdzie stopień podniecenia ów faktem przekroczył możliwości wyrazu, zaczął gorączkowo uświadamiać współuczestników niedoli co rdza robi ze skórą demonów za pomocą ręki którą "dziubdział" sobie skórę na drugiej ręce i jednocześnie generował jakieś piskliwe ultradźwięki, cały wykład trwający nie więcej niż 10 sekund został przerwany przez niespodziewane wtargnięcie z rozbojem, a szkoda, bo 10 sekund fenomenalnej gry aktorskiej nie uratuje 1,5h seansu.


a tak poza tym to odradzam wszystkim którzy chcą zobaczyć. nie ma tu nic dosłownie nic co mogłoby kogokolwiek zainteresować. klika marnych milisekundowych scen mogących rozbawić swoją nieudolnością nie jest warte oglądania.