Po wysokiej ocenie bardzo nastawiłem się na ten film, nieco się zawiodłem. Po pierwsze pomysł z retrospekcją (na samym początku dowiadujemy się o śmierci bohaterki - to nie spoiler, bo to sam początek ;-)) sprawia, że po pierwsze ciężko odbierać film pozytywnie, po drugie finał nie wgniata w fotel. W Oto-na-ri koniec jest dokładnie taki, jakiego się spodziewaliśmy - ale z racji tego, jak jest pozytywny, w ogóle to nie przeszkadza, ostatnie 30 minut to ciągły uśmiech na twarzy. Tutaj również finał nie jest zaskakujący, jednak przez brak pozytywnego przekazu ta przewidywalność rzutuje na pewne znużenie historią. Film po prostu nie tyle powoli się rozwija, co raczej nie ma do czego się rozwinąć. Ode mnie 6.
Tego reżysera zdecydowanie bardziej polecam pozytywne melodramaty - "Kimi ni todoke"i wspomniany "Oto-na-ri".
Jeśli chodzi natomiast o takie powolne japońskie kino, tylko pozornie o niczym, z dość enigmatycznym głębszym przekazem, polecam "Koi suru nichiyobi watashi. Koishita" Ryuichi Hirokiego.