Tommy Lee Jones wie jak ścigać. Ganiał już za Woodym Harrelsonem i
Juliette Lewis, Harrisonem Fordem, Wesley Snipes, Ashley Judd, o różej maści kosmitach nie wspominając. Gdy ktoś ucieka, kogoś trzeba schwytać to Hollywood na pomoc wzywa zawsze Jonesa. Nic dziwnego zatem, że całymi tymi pogoniami może byc już aktor zmęczony. Targają nim również wątpliwości, a to dlatego że najczęściej ścigane przez niego osoby są niewinne (Ford, Judd) i cały jego wysiłek psu na budę. Tak więc zmęczenie i watpliwości udzielają się całemu filmowi. Wymęczone i robione jakby bez przekonania są scenariusz, reżyseria, aktorzy. Wszystko w filmie sprawia wrażenie jakby chciało jak najszybciej się zakończyć nie chcąc zamęczyć również widza. To osytatnie nie udaje się. I na nic tu realistyczne (zawsze poruszające widza) walki na krótka broń białą, malownicze plenery czy mimo wszystko charyzma (zmęczonego) Jonesa.