Nie jest to z mojej strony jakaś wielka polemika. Moim zdaniem film można zinterpretować i w ten sposób, że pokazuje więź kat- ofiara daleko wykraczającą poza realia obozowe i wojenne. Od wojny minęło już sporo czasu. I okazuje się, że kat, nadal jest katem, a ofiara- ofiarą.

Zgadzam się z opinią, tyle że powiedziałbym więcej - historia nie jest nieprawdopodobna, co wręcz absurdalna. Bohaterowie są pozbawieni instynktu samozachowawczego, podejmują niedorzeczne decyzje. Można wszystko przypisać ślepemu uczuciu, ale ciężko uwierzyć, że do takiego stopnia, tym bardziej że kochankami są dojrzali przecież ludzie. Wszystko co Max potrafi zaoferować swojej kochance to zamknięcie w mieszkaniu, będąc pozbawionym środków do życia, Lucia natomiast bez zastrzeżeń się na to godzi. Największym minusem jest kierunek w jakim idzie zakończenie, kiedy to bohaterowie wychodzą na zewnątrz, gdy <uwaga> ku zaskoczeniu zrobili się głodni! Zakończenie jest bardzo małego kalibru, nie wzrusza, wręcz przynosi ulgę po oglądaniu pretensjonalnych scen wzajemnej degradacji w m3 (w głowie miałem jedynie przewidywane alternatywne zakończenie ze śmiercią głodową i romantyczną parą szkieletów w mieszkaniu). Niemniej losy bohaterów stają się w pewnym momencie zupełnie obojętne. Tytułowy bohater jest nie tyle co bezwzględny i szalony, co spłoszony i nierozsądny. Być może miało to zobrazować przemianę byłego oficera SS, który dawniej był kimś, a po latach w drabinie społecznej znajduje się niżej niż jego ofiara - żona dyrygenta, bywalca salonowego. Plusem filmu są pojedyncze sceny, lecz niewybaczalną wadą jego naiwność, która drażni mnie do tego stopnia, że odbiera resztki obiektywizmu.

kolejny gimbus ze swoimi szkolnymi 'mundrosciami' i ograniczoną wyobraźnią, której życie jeszcze nie poszerzyło, skarży sie na rzekomy brak realizmu w filmie fabularnym. RĘCE OPADAJĄ!