Ja mam podobne odczucia. Sama Cate Blanchett w jednym z wywiadów mówiła, że zachowanie Sheby jest dla niej co najmniej dziwne. Gdyby nie obie aktorki, grające w tym filmie, to moja ocena byłaby o wiele niższa.

Gdyby chłopak był troszkę dojrzalszy, sam romans poważniejszy - film rzeczywiście wydawałby się bardziej spójny.
Ale przecież nie o sam romans chodzi.
Mnie powaliła siła gry Judi Dench, sposób w jaki kreuje postać, po prostu odciska się na widzu.
Barbara mnie dosłownie obrzydza, nie umiem uwolnić się od tego wrażenia.
Podczas oglądania czułam się bezpośrednim obserwatorem, adresatem historii, jakby wciągnięta między te dwie pogubione kobiety.
Wrażenie niesamowite, ukłony w kierunku dwóch znakomitych aktorek.

Ja właśnie uwierzyłam w taki właśnie romans Sheby z małolatem. W jej przypadku nie chodziło przecież o niekochanie swojego męża, był on jej partnerem życiowym i intelektualnym, kochała też swoje dzieci. Z chłopakiem chodziło tylko od oderwanie się od codzienności, seks, prostą przyjemność, proste emocje, żadnej głębi ani dojrzałości. Chciała, żeby ktoś jej pożądał, adorował, zabiegał. Plus oczywiście zakazany owoc. Jej życie nie było bardzo ciężkie, a jednak pozostawało w znacznej sprzeczności z jej wolnym duchem (widzieliście jej punkowe zdjęcie, wcześniej prowadziła inny tryb życia). Wraz z wyjściem za mąż za starszego, statecznego mężczyznę, urodzeniem niepełnosprawnego dziecka zaczęła się dusić i potrzebowała czegoś diametralnie innego. Kwestia oceny takiego zachowania to już inna sprawa.