Wydawać się może na pierwszy rzut oka, że to film o skandalu - romansie kobiety w starszym wieku z nastolatkiem. Ale skandalem jest podejście twórców do widza w tym filmie.
Filmowcy sprzedają i wzbudzają w widzach chore emocje, szukają w widzu najgorszych instynktów, odwołują się do jego seksualnych, skrywanych namiętności. Bo przecież w kolejnych scenach każą nam rozumieć i podzielać erotyczną fascynację nauczycielki do ucznia. Każą kibicować temu romansowi i czerpać przyjemność z erotycznego ognia. Bo przecież pokazują widzom jednoznacznie, że mąż i dzieci bohaterki to dla niej ciężar, że rodzina ją dusi, dławi temperament, krępuje wolność. Z tego punktu widzenia romans jest usprawiedliwiony - poddanie się namiętności zrozumiałe.
Coś co jest chore, przedstawia się jak uwolnienie od dławiących społecznych konwenansów.
Ale przecież nie to jest najgorsze. Dużo gorszy jest wyraźny wątek lesbijski. Stara panna - nauczycielka głodnym wzrokiem obserwuje młodą nauczycielkę, pieści ja najpierw oczyma, potem dłońmi. Jej dotkliwa samotność nie pragnie przyjaciółki do rozmów, spacerów, zwierzeń. Starsza pani składa młodszej niedwuznaczne deklaracje. Ona chce czegoś więcej, fizycznej bliskości. Perwersyjne ujęcia montażowe nie pozostawiają złudzeń o jaką tu bliskość chodzi. Widz jest celowo wprawiany w stan dezorientacji - za sprawa zabiegów realizatorskich, twórcy każą się nam zastanawiać, czy młoda kobieta ulega fascynacji starej, czy daje się uwodzić i sama ma ciągoty homoseksualne.
Chory film.