Za to filmowi należy się szacunek - bardzo oddanie atmosfery czasów tj. lata 1944 roku i wojsk obu stron.

Filmy wojenne często robione są na odpierdol się, na zasadzie - i tak 90 % ludzi nie zwróci uwagi na detale. A tutaj idealnie oddano różne armie, a zwłaszcza niemiecką. Pomijam fakt że za czołgi Pz IV (?) robiłyb Leopardy ale i tak umieli je w miarę dopasować - nie to co czołgi Patton jako Królewskie Tygrysy w niesławnej "Bitwie o Ardeny":). Mundury w filmie są często zużyte, Niemcy w większości mają prawidłowe umundurowanie dla tej epoki, a nie biegają w mundurach z Kampanii Wrześniowej, co jest standardem dla zwłaszcza starszych produkcji. A tu w dodatku jeszcze oddanie prawidłowe wieku piechurów niemieckich, plus taki dopasowane idealnie wątki humorystyczne jak brytole z parasolami i td. I jeszcze widać w tym filmie że piekło wojny dotyka tak samo wszystkich.

Np.
-Brytyjski spadochroniarz ginie trafiony przez snajpera próbując zdobyć zasaobnik w którym jak ma nadzieje jest amunicja i leki. Co jest wewnątrz - zapasy beretów spadochroniarskich...
-Polacy Sosabowskiego masakrowani nad rzeką w pontonach.
-Żołnierz Waffen SS który ginie zastrzelony podczas próby uratowania swojego dowódcy z płonącego transportera.

I tak dalej. Pokazany bezsens wojny i uczciwe ukazanie każdej strony konfliktu. Bittrich jest pokazany uczciwie jako porządny oficer zarówno w stosunku do sowich jak i wroga. A Alianci? Pokazani uczciwie z cynizmem poświęcający swoich żołnierzy wiedząc że wylądują na głowach dwóch dywizji pancernych SS + chamskie ratowanie Sosabowskiego przez sztab brytyjski. Uczciwość pełną gębą w ukazaniu wojny.

Polskie kino nadal mentalnie siedzi w takim dołku robienia odtwarzanej epoki na odpieprz. Ja np. należę do grupy rekonstrukcyjnej odtwarzającej jednostki Wehrmachtu i Waffen SS. Niedawno występowaliśmy w pewnym kretyńskim filmie familijnym "Feliks, Net i Nika" gdzie jest taki motyw gdzie oddział niemiecki z 1945 roku trafia przez machinę czasu do współczesnej Polski. Jak karzą się ubrać spytacie, jak na kampanię wrześniową a nie wojsko z lat 1944-45. W dodatku gramy skończonych debili których pokonują trzej gówniarze. Tragedia. Czas honoru to też kompletna szmira. Filmy z epoki "pałatki i pepeszy" są nawet dobre, ale są stronniczą propagandą aż do zarzygania:).

Podsumowując - na tle wielu filmów wojennych "O jeden most za daleko" wyróżnia się jako stosunkowo wierna realiom produkcja. Wybitna.

Amen!

no te czołgi niemieckie to porażka, a co do Bittricha to nie ma przypadku w tym, że jest pokazany jako bodaj najlepszy żołnierz niemiecki w tym filmie, bo jak mówi o nim Wiki: "Na początku lat 70. współpracował z Corneliusem Ryanem przy pisaniu O jeden most za daleko."
innym szczegółem, który razi były rozmowy prowadzone w otwartych włazach pojazdów, gdy w rzeczywistości człowiek nie słyszy własnego głosu,
zaskoczył mnie sposób pokazania brytyjskich żołnierzy jako kiepsko wyszkolonych i nieprzygotowanych do tej operacji,
fatalna celność przy strzelaniu z Piata i nieumiejętność zdobycia punktu umocnionego na moście,
najlepiej w tym filmie wypadli Amerykanie i Sosabowski, Urquhart sprawiał wrażenie faceta, z którego cały czas bije w oczy coś jak "Nie chcę tu walczyć, i w ogóle nie wiem co ja tu robię"

fani filmów wojennych bardzo wnikliwie oceniają technikę wojenną i tu twórcy filmu mogliby lepiej dopracować niemiecką broń pancerną,

w 1977 roku nie było jeszcze grup rekonstrukcyjnych, bogatych kolekcjonerów militariów było niewielu, zresztą ciężkiego sprzętu germańców mieli tyle co no nic.

No i warte jest zauważenia, że nie pozostawiają suchej nitki na Montgomerym ;]

http://www.imfdb.org/wiki/A_Bridge_Too_Far