Dzisiaj widziałam go na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni i jestem bardzo mile
zaskoczona. Raczej nie ciekawi mnie tematyka wojenna i na początku chciałam pójść na
film wyłącznie ze względu na pana Dorocińskiego. Jednak gdy przeczytałam opis filmu na
stronie festiwalu, nie zachęcił mnie on za bardzo i zastanawiałam się, czy nie zrezygnować z
rezerwacji. Jednak ostatecznie poszłam i tak jak pisałam na początku, bardzo mile się zaskoczyłam. Jak dla mnie pan Dorociński i pan Stuhr, z którym miałam okazje później porozmawiać, zagrali dla mnie po prostu po mistrzowsku, pokazali emocje, które były
zamierzone. I w przypadku pana Stuhra to mila odmiana, bo głównie kojarzę go z filmów,
gdzie gra zupełnie innych bohaterów, np "Listy do M.". I o dziwo pani Rosati tez miała jakiś większy udział w filmie :)
Jedynym moim rozczarowaniem była pani Sonia Bohosiewicz, która była dużo na ekranie,
ale mało mówiła i szczerze mówiąc czekam, aż będzie miała fajną rolę, pisaną specjalnie
pod nią, bo chciałabym zobaczyć jej talent aktorski w pełni :)