Nie ruszyło go ani na jotę, bo widział już wcześniej koreańskie "Lustro" (2003), sutherlandowe "Lustra" (2008), potem - zgodnie z amerykańską tradycją - "Lustra dwa" (2010). A jako że [spoiler1] jedyną innowacją było nazwanie widziadeł "sztuczkami", bo przecie - jak zawsze (ziew) - to człek sam sobie kuku poczynił, [koniec spoilera] przypuszczam, że natenczas ustała mu nawet cała perystaltyka.
Ale ogląda się z ciekawością, nie ma co... Czeka się na coś (w domyśle: zwycięskie rozwiązanie), tylko że coś nie nadchodzi. I tylko czasem - by tak rzec - brak konsekwencji człeka 'pokłujewa' - bo jeśli [spoiler2] szkiełko ma inklinację do komórek, to jaki sens liczyć na prawdziwość rzutu z aparatu? [koniec spoilera] No ciut to naiwne, ale zapewne co ja tam wiem.
Dziękuję za uwagę

Edit: powtórka wskutek znikającego postu.

Jeśli King oglądał ten film w samotności, z dobrymi słuchawkami na uszach, to na pewno czuł klimat swoich najlepszych powieści :)

King filmowo ogólnie nie ma dobrego gustu.
Porównaj ekranizacje jego książek w których maczał palce z tymi do których nie miał dostępu ;)

Nie wydaje mi się, żeby film przeraził Kinga. Z tego co wiem, to On go tylko polecił.

Wiesz co, dla mnie dobry, czy bardzo dobry horror wcale nie musi straszyć. Oczekuje czegoś świeżego, czegoś co mnie wciągnie jakby do środka filmu. Chce czuć, że nie jest to połączenie miliona horrowów w jednym. Moim zdaniem Oculus jest całkiem dobry. Bardzo podoba mi się wplątanie w fabułę tego patentu z przejściami scen - dzieci/dorośli. I też film ten można odebrać dwuznacznie - Jako typowy horror gdzie lustro "tworzy" to wszystko dookoła nich i jako typowy film psychologiczny gdzie wszystko dzieje się w głowie jak wiadomo wcześniej leczącego się psychicznie chłopaka. Jak najbardziej godny obejrzenia ;D

Twórca tego filmu pracuje nad ekranizacją "Gry Geralda".
Także ten...
Typowy zabieg marketingowy i nic ponadto.