Logika: stali pracownicy ośrodka mają problemy z orientacją wśród korytarzy, zaś tępy osiłek, któremu generalnie ciężko zebrać myśli lawiruje po obcych dla niego korytarzach jakby się tam urodził.
Zamknięty w jednym przejściu zawsze i bezproblemowo znajduje przejście z drugiej strony, i jakby czytał w myślach ofiar, zawsze znajdzie się tam gdzie podążali, często jeszcze przed nimi. Cały czas mnie zastanawia co on robił w kiblu, tam gdzie ukatrupił pierwszą laskę.