Dzięki:)

Mnie rozwaliła scena gdy zamiast przeciąć plastikową opaskę o dziesiątki metalowych ostrych krawędzi (krawędź stołu, łączenia stołka, pręty metalowe i cała masa różnych płaskowników!) babka rozpala kuchenkę gazową by przepalić tę opaskę... Jeżeli już to można byłoby najpierw nagrzać kratkę od palnika (długo to by nie trwało), a później przepalić opaskę gorącym metalem a nie trzymać ręce nad "żywym" ogniem. Ot logika...
Druga scena - klif. Dawno już nie widziałem tej oklepanej sceny :)
I nie można pominąć typowej obrony przed atakującym - raz uderzyć, powalić na glebę i uciekać gdzie pieprz rośnie zamiast tak mu przywalić gdy nie jest w stanie się obronić żeby więcej nie wstał lub po prostu podnieść broń i go zastrzelić (a niby rude są wredne...). No ale "bohaterowie" po prostu lubią poczuć adrenalinę ucieczki przed oprawcą z pistoletem w ręku. Inaczej po prostu się nie da!
A na widok przestępcy celującego w twoją żonę (lub męża - naprzemiennie) pamiętajmy by nie strzelać mu w plecy (to takie nieładne) tylko najpierw poinformować go że przybyliśmy na ratunek, porozmawiać i poczekać na jego ruch by się odwrócił próbując nas zabić. Wtedy możemy dopiero wystrzelić.

mam takie same odczucia. Scena z klifem wg mnie debilna...

Bardzo liczyłem na to, że ona spadnie razem z tym samochodem, to by przynajmniej nadało jakiś element nieprzewidywalności, a tu peszek...

To Ty nie widziałeś beznadziejnego filmu na poziomie szkolnego przedstawienia, skoro dajesz temu tylko 3. Film ma niezłą fabułę i trzyma cały czas w napięciu.

I wpółczuję upośledzenia emocjonalnego związanego z niemożnością odczuwania emocji.

dzięki za zaoszczędzenie czasu, opis sceny z klifem bezcenny ;)